پیاده سازی الکترونیکی در گیت

پیاده سازی الکترونیکی در گیت:
همان طور که گفتیم، خروجی یک مدار وارون گر، مخالف ورودی آن است. کارکرد اصلی وارون گر، معکوس کردن سیگنال ورودی است.

وارون گرها را می توان با استفاده از یک ترانزیستور NMOS یا PMOS سری با یک مقاومت ساخت. از آنجایی که در این روش، از یک نوع ترانزیستور استفاده می شود، هزینه این مدار پایین است.

البته، از آن جایی که جریان گذرنده از مقاومت، این پیکربندی از نظر مصرف توان و سرعت پردازش مطلوب نیست.

یک مدار دیگر را می توان برای تشکیل مدار منطق NOT به کار برد که در آن، دو ترانزیستور مکمل در پیکربندی CMOS به کار رفته است.

این پیکربندی، مصرف توان را به مقدار قابل توجهی کاهش می دهد، زیرا یکی از دو ترانزیستور همیشه خاموش است.

سرعت پردازش این پیکربندی نیز بهتر از پیکربندی های قبل است، زیرا مقاومت کمتری نسبت به مدارهایی با ترانزیستورهای NMOS و PMOS دارد.

مدارهای وارون گر را می توان با ترانزیستورهای پیوندی دوقطبی (BJT) در پیکربندی های «منطق مقاومت-ترانزیستور» (Resistor-Transistor Logic) یا RTL و «منطق ترانزیستور-ترانزیستور» (Transistor-Transistor Logic) یا TTL نیز ساخت.

تراشه های دیجیتال گیت NOT:
وارون گر، یک بلوک اساسی در الکترونیک دیجیتال است. مالتی پلکسر ها، دیکدرها، ماشین های حالت و سایر قطعات دیجیتال از وارون گرها استفاده می کنند.

وارون گر هگز (hex Inverter)، یک مدار مجتمع (IC) است که شش گیت NOT دارد. برای مثال، تراشه7404 TTL
14 پایه و 16CMOS 4049  پایه دارند (دو مورد از آن ها برای ولتاژ مرجع است و 12 تا برای ورودی و خروجی گیت های NOT).

شکل زیر، شماتیک ترکیبی از گیت های NOT در بافر وارون گر شش تاییCMOS 4049 را نشان می دهد.