عنصر پولونیم از عناصر شیمیایی جدول تناوبی مندلیف بوده و با نماد شیمیایی Po شناخته می شود. عدد اتمی عنصر پولونیم 84 و عدد جرمی آن 209 است. خواص عنصر پولونیم موجب شده است تا در گروه 16 و تناوب 6 قرار گیرد. از خواص عنصر پولونیم این است که عنصری به شدت رادیواکتیو و بدون ایزوتوپ پایدار است. امروزه تولید عنصر پولونیم با فعال سازی نوترونی بیسموت صورت می پذیرد.
جالب است بدانید عنصر پولونیم توسط ماری و پیر کوری کشف شد. کاربرد عنصر پولونیم نیز به خواص رادیو اکتیو آن بر می گردد. در کل کاربرد های کمی برای عنصر پلونیوم معرفی شده است. عنصر پولونیم به دو شکل فلزی یعنی فرم آلفا و بتا وجود دارد. ایزوتوپ عنصر پولونیم در تعداد زیاد وجود داشته که همه آن ها نیز رادیو اکتیو هستند.
در سال 1898 عنصر پولونیم توسط ماری و پیر کوری کشف شد. نام این عنصر نیز از نام سرزمین مادری ماری کوری (پولند) گرفته شده است. ماری کوری عنصر پولونیم را از اورانیت استخراج کرد. اورانیت همان کانی اورانیم است. اورانیت از اورانیمی که از آن استخراج می شد، رادیواکتیو تر بود. وی از این مشاهده نتیجه گرفت که اورانیت باید حداقل یک عنصر رادیواکتیو دیگر را شامل باشد. چند تن کانی اورانیت برای به دست آوردن تنها 0٫0001 گرم پلونیوم لازم است.
ماری و پیر تحقیقات خود را روی کشف عنصری در ماده ای معدنی متمرکز کردند. اما این دو تا پایان سال 1898 پس از تحقیق روی این ماده دو عنصر شیمیایی جدید را معرفی کردند. نخستین عنصر کشف شده پلونیوم نام داشت. ماری، به دلیل احترام به وطنش نام این عنصر جدید را پلونیم انتخاب کرد. تحقیقات این زوج نشان داد که عنصر پولونیم 300 برابر بیشتر از اورانیوم پرتو ساطع می کند.
تولید عنصر پولونیم از طریق بمباران کردن بیسموت 209 با نوترون در راکتورهای اتمی صورت می گیرد. دلیل این کار کمیابی این عنصر است. با این روش بیسموت 210 ایجاد می شود و نیمه عمری برابر با 5 روز دارد. سپس بر اثر تخریب با اشعه بتا بیسموت 210 به پولونیم 210 تبدیل می گردد. پولونیم 210 نیمه عمری در حدود 138٫39 روز دارد.