افزایش محدودبیت استفاده از پلاستیک و کامپوزیت های پلاستیک در طیف وسیعی از فرآیندهای تولیدی منجر به تقاضای بیشتر آبکاری پلاستیک شده است. آبکاری پلاستیک با فلز ظاهر پلاستیک را زیباتر کرده و حس کیفیت بالاتری را به بیننده می دهد. در نتیجه گاهی برای جلوه بصری بهتر انتخاب می شود.
به علاوه آبکاری روی پلاستیک ابزاری موثر برای حفظ سطح در مقابل خوردگی است و آن را نسبت به خرابی و مواد شیمیایی مقاوم می کند. گاهی می تواند باعث افزایش قدرت و پایداری پلاستیک نیز شود.
همانطور که در صنعت خودرو مشاهده شده، مزیت اصلی آبکاری روی پلاستیک این است که می تواند ظاهر لایه سطحی را بهبود دهد. اکثر پلاستیک های صنعتی دارای دو لایه آبکاری هستند. در حالی که پلاستیک های رنگ شده جذابیت بالایی دارند اما درخشندگی آنها کم است. با اینکه آبکاری با کروم از دیرباز تکنیک رایجی بوده است اما خطراتی که برای سلامتی دارد باعث شده که تولید کنندگان به سمت پوشش های جایگزین نظیر نیکل بروند.
آبکاری پلاستیک به آن ترکیب امکان رسانایی الکتریکی می دهد که البته این ویژگی برای تولید کنندگان اتومبیل، هواپیما و سایر محصولات بی ارزش است. همچنین می تواند از آسیب دیدن پلاستیک در مقابل نور و خورده شدن آن جلوگیری نماید. همچنین به کنترل اتلاف انرژی هم کمک می کند.
معایب آبکاری پلاستیک با فلزات