هیدروکسی اتیل سلولز چگونه ساخته می شود؟

هیدروکسی اتیل سلولز (HEC) یک پودر گرانول سفید، بی بو، بی مزه، غیر یونی و زرد کم رنگ است که به راحتی در آب سرد و گرم حل می شود اما در اکثر حلال های آلی بسیار نامحلول است. هیدروکسی اتیل سلولز با مخلوط کردن سلولز خالص شده با هیدروکسید سدیم و تولید یک توده سلولز قلیایی ساخته می شود، در نتیجه سلولز قلیایی تشکیل شده، واکنش پذیری بیشتری نسبت به سلولز دارد.

سپس این سلولز قلیایی با اکسید اتیلن واکنش داده و یک سری استرهای هیدروکسی اتیل سلولز تولید می شود. پلیمر HEC یا هیدروکسی اتیل سلولز خالص که به دلیل خاصیت ضخیم کنندگی و پایدار کننده مشهور است، در ساخت محصولات آرایشی و بهداشتی و مراقبت های شخصی بسیار مورد استفاده قرار می گیرد.

پلیمر هیدروکسی اتیل سلولز صمغی است که می تواند بدون هیچ زحمتی در ترکیبات مراقبت از پوست و مو استفاده شود اما برای جلوگیری از تشکیل توده و اصطلاح "چشم ماهی" باید کاملاً در آب حل شود. چشم ماهی به توده هایی گفته می شود که وقتی ماده ای پودری بدون آبرسانی مناسب به آب اضافه شوند، تشکیل می شود.

حین مخلوط کردن هیدروکسی اتیل سلولز با استفاده از مخلوط کن دستی مطمئن شوید کاملاً در آب حل شده و سپس پودر را به آب اضافه کنید و وقتی متوجه شدید که فاز آبی شروع به ضخیم شدن می کند، باید سرعت مخلوط کن را افزایش دهید. غلظت هیدروکسی اتیل سلولز باید در فرمولاسیون ها بین 0.5٪ تا 2٪ باشد.

این ترکیب به عنوان یک پلیمر با خاصیت ضخیم کنندگی شناخته شده است و به طور موثری در ساخت بسیاری از شامپوها، نرم کننده ها، مواد شستشوی بدن، ژل مو، لوسیون های بدن و کرم های مرطوب کننده استفاده می شود. در محصولات آرایشی، پلیمرها به دلیل ایجاد ثبات و ضخامت، در نتیجه بهبود ظاهر و بافت شناخته شده هستند و از درجه R پلیمر هیدروکسی اتیل سلولز در صنایع آرایشی بهداشتی استفاده می شود زیرا هنگام حل شدن در آب، توده ایجاد نمی کند. دما و سطح PH آب نیز از عوامل تعیین کننده سرعت حل شدن هیدروکسی اتیل سلولز در آب می باشند.

امروزه مردم نسبت به انتخاب محصولات مراقبتی شخصی و آرایشی خود بسیار آگاه شده اند. مصرف کنندگان دارای دانش، آگاهی بیشتری نسبت به محصولاتی که می خرند، کسب کرده اند و می دانند که این مواد چه تأثیراتی بر روی پوست و بدن آنها خواهند گذاشت. در حال حاضر مرور لیست از مواد تشکیل دهنده محصول مورد استفاده، برای آگاهی از مواد تشکیل دهنده و تأثیرات آن به روشی کاملاً متداول تبدیل شده است.