بازیافت مواد چندلایه

پروژه نوآوارانه گروه تحقیق و توسعه Circ-Pack با موفقیت راه حل هایی را ارائه داده است که زنجیره ارزش کامل پلاستیک ها را پوشش می دهد. شرکای صنعتی از بیش از 22 کشور اروپایی معتقدند که این پروژه امکان تولید پلاستیک به صورت چرخه کامل و همچنین جلب رضایت مصرف کننده را فراهم می کند.

در اولین مورد، طیف وسیعی از فرمول های مواد زیست تخریب پذیر و مواد زیستی قابل کمپوست با محتوای بالایی از منابع تجدیدپذیر تولید آزمایش و تایید شد. نوآوری هایی شامل کپسول قهوه، کیسه های خرید با قابلیت چاپ پذیری و مقاومت بالا و سینی های غذا با قابلیت ثبات ابعادی تحت فشارهای حرارتی و مکانیکی از جمله تولیدات به دست آمده از نتایج این بررسی است.

مورد آزمایشی دوم، تولید بسته بندی چندلایه و چندجنسی(multi-materials) پایدار و سازگار با محیط زیست بود. مواد تولید شده شامل فیلمی برای سینی های محصول تازه و بسته بندی پودر مواد شوینده است که رضایت مشتری را نیز به همراه داشت. برای فیلم چندلایه، تمام اجزا در یک فرآیند کمپوست صنعتی در شرایط یکسان تجزیه می شوند و برای جعبه های چندجنسی، همه اجزا در فرآیند بازیافت کاغذ قابل بازیافت هستند.

سومین نسخه آزمایشی راه های جدیدی برای افزایش قابلیت بازیافت کلی پلاستیک از طریق به روزرسانی های فناوری و روش های فرایندی بود. در نتیجه این تحقیقات، شرکت Circ-Pack قطعات جدید پلاستیکی را با استفاده از پلاستیک بازیافتی به دست آمده از منابع مختلف زباله تولید کرد.

استفاده از آنزیم ها و میکروارگانیسم های انتخاب شده می تواند در بازیافت ضایعات پلاستیکی چندلایه کمک کند. موسسه فناوری پلاستیک اسپانیا میگوید این نوآوری همچنین بوی غذا را از بسته بندی ها می زداید.محققانی که بر روی پروژه ENZPLAST2 با بودجه اتحادیه اروپا کار می کنند، فناوری بازیافت را به طوری توسعه داده اند که لایه های چسب میانی مواد چندلایه را تخریب می کند تا سایر لایه ها به راحتی جداسازی و بازیافت شوند.

این فرایند دو مرحله دارد: اتصال میکروارگانیسم ها به سطح پلیمر و رشد این میکروارگانیسم ها با استفاده از پلیمر به عنوان منبع کربن و به دنبال آن تجزیه نهایی پلیمر به CO2 و آب در شرایط هوازی و به بیوگاز و آب در شرایط غیرهوازی.

برای انجام تخریب زیستی، آنزیم هایی توسط میکروارگانیسم ها تولید و ترشح می شوند که زنجیره پلیمر را به قطعات با وزن مولکولی پایین تجزیه می کنند. بنابراین استفاده مستقیم از این آنزیم های خاص می تواند جایگزین دیگری برای تجزیه پلیمرها باشد. در ادامه مونومرهای به دست آمده به عنوان محصولی از واکنش تخریب می توانند بازیابی شوند و برای سنتز محصولات جدید مورد استفاده قرار گیرند. در نتیجه می توان این روش نوین را به عنوان روش بازیافت پایدار شیمیایی معرفی کرد.

آزمون های آزمایشگاهی نشان دادند آنزیم ها می توانند به تخریب برخی از پلیمرها مانند فیلم پلی یورتان تا 70٪ کمک کنند. اشاره شده است که دمای مناسب کار آنزیم ها 25-95 درجه سانتیگراد است که بسیار کمتر از محدوده دمایی 180-230 درجه سانتیگراد در روش های معمول است؛ در واقع می توان گفت استفاده از این نوآوری می تواند مصرف انرژی را به طور قابل توجهی کاهش دهد.