یکی از روش های کاهش ردپای کربنی بسته بندی ها که اخیرا در جهان سر و صدای زیادی به پا کرده، بحث های مربوط به کربن خنثی و کربن منفی می باشد.برای مثال، گروه ALPLA در ماه اکتبر اعلام کرده بود که دارای اولین خط تولید PET بازیافت شده کربن خنثی می باشد و با استفاده از این روش، میزان انتشار کربن را تا 90 درصد کاهش داده است. گروه ALPLA ادعا کرد که آلودگی های اجتناب ناپذیر ناشی از حمل و نقل مواد را با استفاده از خرید گواهینامه آفست جبران کرده است.
در جزئیات این خبر اعلام شده بود که جبران خسارت با استفاده از چند برنامه مانند پروژه جنگل کاری در نیکاراگوئه، جایگزینی اجاق های زیست توده با اجاق های ذغال سنگی سنتی در چین و تهیه بسته های خانگی در اتیوپی انجام خواهد شد.اما این موضوع مطرح است که آیا این ادعاها تنها فرصتی برای تبلیغات تجاری هستند یا واقعا کمک شایانی به کاهش انتشار کربن می کنند. در ادامه با روش خنثی سازی کربن و ابعاد مختلف آن آشنا خواهیم شد.
خنثی سازی کربن (Carbon Neutrality) به معنی خرید جبران کننده های کربن از سازمان های خاصی که دارای گواهینامه مربوط به این کار هستند، می باشد. بدین معنی که سازمان مربوطه با استفاده از آفست و یا همان هزینه جبران خسارتی که شما پرداخته اید، با روش های مختلف اقدام به کاهش تولید دی اکسیدکربنی معادل با دی اکسیدکربن و متان تولیدی در شرکت شما می کند. این سازمان ها می توانند حامیان جنگل های آمازون، گروه های کاشت درخت، بهره برداران مزارع بادی، تولیدکننده های انرژی خورشیدی و غیره باشند.
با این حال، برخی از این پروژه های جبران کننده کربن اصلا وجود ندارند و یا به قول های خود عمل نمی کنند. به عنوان مثال، واتیکان برای میلیون ها درختی که هرگز کاشته نشد، گواهی جبران خسارت دریافت کرده است.
بدین ترتیب، سرمایه گذاری شما بازدهی را که برای جبران خسارت نیاز دارید، ارائه نمی دهد. یک تحقیق در سال 2016 توسط اتحادیه اروپا نشان داد که بیش از 80 درصد از پروژه های آفست را نمی توان واقعا "اضافی" یا "افزایشی" دانست. علاوه بر این، میزان دی اکسیدکربن کاهشی اکثر این پروژه ها بسیار کمتر از مقداری است که طبق گواهینامه باید جبران شود.
حال، جدای از اینکه این پروژه ها چقدر کارآمد هستند یا خیر، این موضوع مطرح است که آیا این روش اساسا پاک کردن صورت مساله نیست؟ زیرا حتی اگر با کیفیت ترین آفست ها نیز خریداری شود، به معنی خریداری مجوزی برای تولید آلودگی می باشد. در واقع یک شرکت به جای کاهش میزان تولید آلودگی خود، به سازمانی دیگر پول می دهد تا آلودگی را کاهش دهد.
مساله آخر اینکه، اگرچه کاهش گاز گلخانه ای (GHG) بسیار مهم است، اما بسیاری از گروه هایی که به کاشت درختان یا گیاهان زراعی می پردازند، از این پول برای خرید و مصرف آب، کود، سموم دفع آفات، علف کش ها، انرژی و غیره استفاده می کنند و احتمالا نتیجه نهایی آن چه مورد انتظار شرکت هاست نمی باشد.