کاهش هزینه های حمل و نقل هیدروژن با استفاده از آمونیاک آبی

آمونیاک آبی مبتنی بر گاز با توجه به هزینه تولید پایین در مقایسه با آمونیاک تجدیدپذیر و سهولت حمل و نقل در مقایسه با هیدروژن مایع، سهم عمده ای در حمل و نقل هیدروژن در آینده را به خود اختصاص خواهد داد.یکی از چالش های اساسی در توسعه اقتصاد هیدروژن، هزینه بالای حمل و نقل است که می تواند تا سه برابر هزینه تولید باشد. روش های ذخیره سازی هیدروژن برای حمل و نقل شامل تبدیل به متانول، درون هیدریدهای فلزی و به صورت تحت فشار یا مایع است.

آمونیاک به دلیل دانسیته ذخیره سازی بالا، محتمل ترین وسیله حمل و نقل هیدروژن است. مایع سازی آمونیاک آسان تر است - در دمای منفی 33 درجه سانتیگراد مایع می شود - و هر متر مکعب آن حاوی 1.7 برابر هیدروژن بیشتر نسبت به هر متر مکعب از هیدروژن مایع می باشد.آمونیاک می تواند مستقیماً به عنوان سوخت کشتی ها یا واحدها استفاده شود یا می تواند به هیدروژن تبدیل شود.گزارش HSBC همچنین به هزینه بیشتر تولید آمونیاک از منابع تجدیدپذیر در مقایسه با تولید آمونیاک مبتنی بر گاز اشاره کرده است.

پروژه شرکت Air Products به نام NEOM در عربستان صعودی که آمونیاک "سبز" را از منابع تجدیدپذیر تولید خواهد کرد، هزینه برآورد شده برای تولید 1.2 میلیون تن آمونیاک را برابر با 5 میلیارد دلار تعیین کرده است. تبدیل یک واحد 1.2 میلیون تنی موجود به آمونیاک آبی از طریق جذب و ذخیره کربن، 500 میلیون دلار هزینه دارد. تخمین زده می شود که عملیات CCS (جذب و ذخیره کربن) به اضافه تولید انرژی تجدیدپذیر بتواند ردپای کربنی در حد هیدروژن سبز ایجاد کند و بسیار ارزان تر از هیدروژن سبز باشد.

هزینه زیاد آمونیاک سبز در پروژه NEOM عمدتا مربوط به هزینه های مورد نیاز برای ساخت واحد الکترولیزر برای تولید هیدروژن و هزینه های تولید برق تجدیدپذیر است.این شرکت اعلام کرده است که در حال راه اندازی یک پروژه دیگر به نام Yara''''''''s Norvay در نروژ است که دو یا چهار برابر گران تر از تولید آمونیاک معمولی خواهد بود.

یکی از گزینه های موجود، اصلاح واحدهای موجود تولید آمونیاک از گاز طبیعی به نحویست که میزان انتشار کربن کاهش یابد. این گزینه می تواند بسیار ارزان تر از ساخت یک واحد جدید باشد و فرصتی را برای شرکت های تولید آمونیاک با گاز طبیعی فراهم کند تا با اقداماتی ردپای کربن تولید آمونیاک خود را کاهش دهند.

در حال حاضر، پروژه های مختلفی شامل پروژه سابک و آرامکوی عربستان برای ارسال آمونیاک آبی به ژاپن و پروژه Air Liquide با هدف جذب CO2 از واحدهای هیدروژنی آن، در تلاش برای تبدیل تأسیسات موجود آمونیاک به آمونیاک "آبی" از طریق جذب کربن هستند.