مواد شیمیایی مختلفی وجود دارند که بعضی ماهیت آلی و بعضی دیگر ماهیت غیر آلی دارند.این مواد بسته به خواص فیزیکی و شیمیایی کاربردهای متعددی در صنایع محتلف دارند، از طرفی استفاده از آنها بعضا باعث بروز عوارض و خطراتی برای سلامتی انسان می گردد، ترکیبات سولفاته مانند سولفات مس یکی از موادیست که به سبب استفاده گسترده، استفاده از آن ممکن است مشکلاتی را متوجه انسان نماید، در این مقاله خطرات تماس با این ماده و همچنین اقدامات لازم در صورت تماس را بررسی می نماییم.
موارد استفاده از این ماده چیست؟
این ترکیب به سبب ساختار و اجزای تشکیل دهنده اش (گوگرد و مس) مانند ترکیبات سولفاته ی دیگری همچون سولفات روی، سولفات آمونیوم و …گزینه بسیار مناسبی برای استفاده در کود های شیمیایی مورد استفاده درصنایع کشاورزی می باشد.خاصیت ضد باکتری آن باعث شده تا به طور گسترده در علف کش ها، سموم دفع آفات و همچنین از بین بردن حلزون ها و قارچ ها مورد استفاده قرار گیرد.نکته ای که نباید فراموش کرد این ترکیب سمی بوده و میزان سمیت آن با غلظت مس موجود در ترکیب رابطه مستقیم دارد.
تماس این ماده با چشم می تواند باعث تحریک شدید، اختلال بینایی و در موارد حادتر باعث از دست دادن بینایی شود، تماس این ماده با پوست نیز ممکن است با جذب آن همراه باشد، علائمی از قبیل سوزش، قرمزی، ایجاد کهیر و خارش در پوست نیز ممکن است نشانه های آشکار تماس با این ماده باشند.بلعیده شدن مقادیری از سولفات مس باعث ایجاد تهوع، استفراغ، آسیب به سلول های خونی، از کار افتادن کلیه ها و کبد و در موارد حادتر سبب ایجاد شوک در فرد و مرگ گردد.
عملکرد این ماده هنگام ورود به بدن انسان چگونه است؟
مس در مقادیر کم توسط بدن از طریق مصرف مواد غذایی مختلف دریافت می شود، اما مقادیر زیاد آن از طریق ورود به جریان خون به پروتئین ها می چسبد، در حالت عادی برای برقراری حالت تعادل مس اضافی در بدن از طریق مدفوع دفع می شود اما مقایر زیاد آن در کبد، کلیه و طحال جمع شده و سبب اختلال در عملکرد آنها می گردد.طبق آخرین تحقیقات برای دفع مقادیر زیاد مس از بدن بین 13 تا 33 روز زمان لازم است.
آیا استفاده از این ماده در ابتلا به سرطان نقش دارد؟
دلایل مستندی در اثبات سرطان زا بودن این ترکیب ارائه نشده است اما تحقیقات غیر رسمی نشان دهنده افزایش احتمال سرطان کبد در افرادی که به طور مستمر با این ماده سروکار دارند می باشد.