موادی نظیر کلرهگزیدین گلوکونات، تیمول(Thymol)، تریکلوزان، بنزوییک اسید، بوریک اسید، اتیل الکل، گلیسیرین، سوربیتول، سدیم بی کربنات، بوراکس و… در تولید دهان شویه مورد استفاده قرار می گیرند. همچنین با توجه به اهمیت سدیم فلوراید و تأثیر آن در افزایش استحکام دندان و جلوگیری از پوسیدگی این ماده هم به دهانشویه ها و هم به خمیردندان ها اضافه می شود. در این بخش به ترکیبات و فواید دهان شویه ها می پردازیم:
دهانشویه حاوی فلوراید: سدیم فلوراید تأثیر بسزایی در افزایش استحکام دندان و جلوگیری از پوسیدگی دارد از این جهت به دهانشویه ها خمیردندان ها اضافه می شود. فلوراید موجود در این دهانشویه ها با کاهش اسیدی بودن بزاق دهان مانع پوسیدگی و باعث مقاومت دندان ها می شود. از مضرات دهان شویه حاوی فلوراید ایجاد لکه در اثر مصرف مداوم و بیماری های پوکی استخوان می باشد.
دهانشویه آنتی سپتیک: بیشتر جنبه زیبایی دارد و خوشبو کنندگی دارد و به منظور رفع موقت بوی بد دهان استفاده می شود. این دهانشویه حاوی الکل می باشد. مضرات مصرف بیش از حد این محصول به دلیل وجود الکل باعث خشکی، تورم و حساسیت لثه می باشد.
دهانشویه لیسترین: فنول موجود در این دهانشویه ضد پوسیدگی، التهاب لثه و ایجاد پلاک دندانی است.
دهانشویه کلرهگزیدین: این ماده به منظور جلوگیری و از بین بردن بوی بد دهان، باکتری و پلاک های دندان مورد استفاده قرار می گیرد. در درمان برخی بیماری ها مانند هالیتوز و عفونت های لثه با تجویز پزشک مورد استفاده قرار می گیرد.
از انواع دیگر دهانشویه ها می توان به دهانشویه های حاوی پر اکسید هیدروژن که به دلیل کف کردن وخاصیت سفید کنندگی پر طرف دار است و دهانشویه های سدیم کلرید که برای کاهش التهابات دهان و بهبود زخم های جراحی لثه می تواند مناسب باشد اشاره کرد.