تعریف الکتریسیته ساکن و جاری

الکتریسیته ساکن و جاری:
هنگامی که صاعقه با شدت به سمت زمین حرکت می کند، نمایش بسیار واضحی از قدرت الکتریسیته ساکن (انرژی الکتریکی جمع شده در یک جا) را می بینیم.

در واقع، صاعقه یک نمونه قابل مشاهده از الکتریسیته ساکن است که تحت کنترل ما نیست. اما در موارد دیگر، از چاپگرهای لیزری و دستگاه های فتوکپی گرفته تا در نیروگاه ها برای از بین بردن آلودگی، الکتریسیته ساکن بسیار مفید است.

هنگامی که یک بادکنک را روی پیراهن خود مالش می دهیم، در واقع الکتریسیته ساکن ایجاد می کنیم و به همین دلیل است که بادکنک به پیراهن می چسبد.

مالش، الکترون ها را از روی پیراهن - که به صورت مثبت باردار می شود - به روی لاستیک بادکنک - که به صورت منفی باردار می شود - انتقال می دهد. بارهای مخالف باعث می شود که این دو شیء به هم بچسبند.

در قرن نوزدهم میلادی، پیشگامانی همچون «آلساندرو ولتا» (Alessandro Volta)، «مایکل فارادی» (Michael Faraday)، «جوزف هنری» (Joseph Henry) و «توماس ادیسون» (Thomas Alva Edison)، به اسرار الکتریسیته، چگونگی تولید و کاربردهای آن پی بردند.

پیش از آن، الکتریسیته بیشتر یک موضوع عجیب بود. در آن روزها، مردم با استفاده از هیزم یا اجاق های زغال سنگ غذا می پختند و خانه های خود را گرم می کردند و اتاق هایشان را با شمع یا چراغ های نفتی روشن می کردند و وسایلی مثل رادیو یا تلویزیون، تلفن همراه یا کامپیوتر وجود نداشت.

«الکتریسیته مدرن» که ما آن را الکتریسیته جاری (یا جریان الکتریکی) می نامیم، نیروی هر چیزی از تلفن همراه جیبی شما گرفته تا مترویی که برای رفتن به مدرسه یا سر کار سوار آن می شوید را تأمین می کند.

الکتریسیته جاری، یک انرژی است که در طول یک سیم فلزی از جایی که تولید می شود (مثل یک نیروگاه برق بسیار بزرگ یا یک باتری بسیار کوچک) به جایی که مصرف می شود (اغلب یک موتور الکتریکی، المنت حرارتی یا لامپ) حرکت می کند.

در حقیقت، الکتریسیته جاری با حمل انرژی از جایی به جای دیگر همیشه در حال حرکت است.

یک نمایش کلاسیک دیگر از الکتریسیته ساکن، این است که یک شانه پلاستیکی را روی پیراهن خود مالش دهیم و آن را نزدیک تکه های کوچک کاغذ ببریم.

خواهیم دید که شانه می تواند تکه های کاغذ را جذب کند. جذب یک تکه کاغذ توسط شانه شبیه برداشتن یک گیره کاغذ به وسیله آهنربا است.

هنگامی که آهنربا یک گیره کاغذ را جذب می کند، گیره کاغذ جذب شده نیز می تواند گیره های دیگری را به صورت زنجیروار بلند کند، اما یک خط کش با بار ساکن نمی تواند این کار را انجام دهد.

پیش از قرن نوزدهم، مردم فقط الکتریسیته ساکن را می شناختند.

یونانیان باستان دریافتند که مالش اشیاء به همدیگر می تواند به راحتی بار الکتریکی ساکن (انبوهی از الکتریسیته ساکن) ایجاد کند، اما تصور نمی کردند که همین انرژی می تواند برای تولید نور یا دستگاه های برقی مورد استفاده قرار گیرد.

یکی از افرادی که به ایجاد ارتباط بین الکتریسیته ساکن و الکتریسیته جاری کمک کرد، سیاستمدار، ناشر و دانشمند آمریکایی، «بنجامین فرانکلین» (Benjamin Franklin) بود.

در سال 1752، فرانکلین سعی کرد اسرار الکتریسیته را کشف کند و این کار را خیلی خوب انجام داد. او یک بادبادک را در هوای طوفانی همراه با رعد و برق به پرواز در آورد تا خودش مقداری انرژی الکتریکی دریافت کند (یک کار بسیار خطرناک).

صاعقه به سرعت به پایین بادبادک و به زمین اصابت کرد، در حالی که فرانکلین خودش را عایق نکرده بود و امکان داشت به راحتی بمیرد.

فرانکین پی برد هنگامی که صاعقه الکتریسیته ساکن جمع شده در آسمان را به سمت پایین تا سطح زمین حمل می کند، به الکتریسیته جاری تبدیل می شود. از طریق چنین تحقیقاتی بود که یکی از معروف ترین اختراعاتش، میله برق گیر (رسانای برق) را به ثبت رساند.

کار فرانکلین راه را برای انقلاب الکتریکی قرن نوزدهم باز کرد و در حقیقت، زمانی جهان دگرگون شد که افرادی همچون ولتا و فارادی، با اتکا بر کشفیات فرانکلین، به چگونگی تولید الکتریسیته و کارایی آن پی بردند.