شبکه هوشمند چیست؟
اولین شبکه برق در دهه 1895-1885 ساخته شد و سیستم انرژی الکتریکی برای مدت ها تغییر خاصی نکرده بود، اما امروزه وارد دنیای جدیدی شده است.
با گذشت زمان، تعداد شبکه های برق افزایش یافته است، تا جایی که امروزه بیش از 9200 شبکه در سراسر جهان وجود دارد و این شبکه ها حدود یک میلیون مگاوات توان مورد نیاز مصرف کنندگان را تأمین می کنند.
از آنجایی که پیشرفت شبکه برق، مانند سایر فناوری ها، رابطه مستقیمی با گذشت زمان دارد، امروزه برای افزایش کارآمدی شبکه، فناوری دیجیتال در حال ترکیب شدن با آن است.
این فناوری دیجیتال جدید ارتباط دوطرفه را میسر کرده است و ارتباط مستقیم بین تولید و مصرف را تضمین می کند. همین پیوند میان فناوری های دیجیتال و شبکه برق، منجر به مفهوم جدیدی به نام «شبکه هوشمند» (Smart Grid) شده است.
به بیان ساده می توان گفت که شبکه هوشمند یک سیستم اتوماسیون بین تولید و مصرف است. این شبکه هوشمند از سیستم دیجیتال هوشمند، اتوماسیون، کامپیوتر و کنترل تشکیل می شود که ارتباط دوطرفه بین تولید و مصرف برق را برقرار می کنند.
در یک شبکه برق عادی، تولیدکننده برق تنها در صورتی از بروز خرابی در شبکه مطلع می شود که مصرف کننده، قطعی و مشکل را اطلاع دهد.
اما در شبکه هوشمند، شرکت تولیدکننده برق به صورت خودکار به ناحیه ای که تحت تأثیر خرابی قرار گرفته پاسخ داده و اقدامات لازم را انجام می دهد، زیرا اجزای شبکه هوشمند (یعنی از ترانسفورماتور قدرت تا سیستم انتقال و توزیع و در نهایت سیستم مصرف کننده) داده های کافی را در اختیار شبکه قرار می دهند.
تفاوت اصلی بین شبکه کنونی و شبکه هوشمند آینده این است که تولید و تقاضا متعال هستند. شبکه برق کنونی از پست های بسیار بزرگ تشکیل شده که به سیستم انتقال فشار قوی متصل شده اند.
خروجی اغلب این پست ها را می توان با توجه به نیاز کل سیستم تغییر داد. شبکه سراسری، به طور مداوم دستورالعمل ها را برای حصول اطمینان از برقراری تعادل تولید و مصرف صادر می کند.
از آن جایی که مقدار تولید مشخص است و میزان تقاضا را می توان پیش بینی کرد، میزان تقاضا مشخص می کند که چه پست هایی و با چه میزان خروجی کار کنند.
اکنون این پرسش پیش می آید که چه چیزی یک شبکه را هوشمند می کند؟ چهار فناوری پیشرفته سبب می شوند یک شبکه عادی به شبکه هوشمند تبدیل شود: