زباله ها امروزه به چالشی جدی تبدیل شده اند. محیط زیست کشور به حدی شکننده و حساس شده که دیگر تاب و تحمل فشار بیشتر را ندارد؛ به عبارتی، تحمل زیستی طبیعت به پایان رسیده است؛ به عنوان مثال، استان تهران در سال 1375 ظرفیت زیستی خود را گذران؛ هر چه بعد از آن، در این استان اتفاق افتاد بیش از توان زیستی آن بود که نتیجه آن، آلودگی هوا، خاک، بحران آب، فرونشست زمین و افت شاخص کیفیت زندگی مردم است که وضعیت دیگر شهرهای کشور نیز چندان بهتر از این نیست.
بحران زباله در استان های گیلان، مازندران و گلستان موجب شده تا بسیاری از جنگل ها رو به نابودی روند تولید زباله نه فقط در استان های شمالی بلکه در سراسر کشور نگران کننده است و بنا به اعلام کارشناسان و سازمان های متولی، میانگین تولید زباله در کشور ما نسبت به میانگین جهانی بسیار بیشتر است که جای نگرانی و تامل دارد. این معضل، ابعاد نگران کننده دیگری هم دارد: پسماندها به مرور موجب انتشار گازهای گلخانه ای می شوند که آلودگی هوا را به همراه دارد.
زباله خانگی شاید مهم ترین بخش زباله محسوب شوند که در صورت تفکیک و مدیرت صحیح بتوانند بخشی از سرمایه های ملی را باز گرداند. زباله های خانگی عبارتند از: پس مانده های مواد خوراکی، کاغذ، شیشه، فلزات، پلاستیک، پارچه و غیره.. انواع پلاستیک، ظروف یک بار مصرف، اسباب بازی و قوطی های فلزی و شیشه ای نیز بخشی از زباله های منازل است.
بازگشت به طبیعت در مورد بسیاری از مواد موجود در زباله به طول می انجامد و این مواد سالها باعث آلودگی و آسیب به محیط زیست می شوند. شیشه و قوطی های فلزی و به ویژه آلومینیومی صدها سال روی زمین باقی می مانند. کیسه ها و ظروف پلاستیکی که یک روز به دلیل سبکی و دوام آنها ساخته شدند، امروزه عامل بزرگ ترین مشکلات زیست محیطی هستند.
پلاستیک غیر قابل تجزیه است و کیسه های نایلونی به طور متوسط 500 سال در محیط باقی می مانند. کیسه های پلاستیکی همراه باد همه جا پخش می شوند و بیشتر آنها سر از دریا در آورده با بلعیده شده به وسیله جانداران سبب مرگ آنها می شوند. چنانچه پلاستیک و نایلون موجود در زباله سوزانده شود، اسید کلریدریک ایجاد می کند که باعث آلودگی هوا و آسیب رساندن به انسان و دیگر موجودات می شود.پلاستیک ها در این میان پرتولیدترین زباله و پایدارترین زباله ها هستند. محققان ایرانی با استفاده از فناوری نانو چه در بازیافت و چه در طراحی ظروف و چه در ارائه جایگزین توانسته اند پیشنهادهای موثری ارائه دهند. البته هیچ چیز جای مدیریت مصرف پلاستیک را نمی گیرد.