مقادیر متغیر با زمان مرتبط با رادیواکتیویته، فعالیت کل، تعداد ذرات و فعالیت ویژه می باشد. فعالیت کل، تعداد فروپاشی های یک شیء در هر ثانیه می باشد، در حالی که فعالیت ویژه یک عنصر، تعداد فروپاشی ها در هر ثانیه در مقدار واحد جرم ماده می باشد. تعداد ذرات، اندازه گیری تعداد کل ذرات در یک نمونه رادیواکتیو خاص می باشد.
تابش آلفا شامل جریانی از ذرات باردار مثبت است که در واقع هسته هلیوم دارند و دارای جرم اتمی چهار و بار هسته دو می باشند. هنگامی که هسته رادیواکتیو یک ذره آلفا از خود ساطع می کند، عدد جرمی هسته تا چهار واحد و عدد اتمی تا دو واحد کاهش می یابد.
انتشار اشعه های بتا از هسته رادیواکتیو منجر به افزایش یک واحدی عدد اتمی عنصر می گردد. با این حال، عدد جرمی آن عنصر بدون تغییر باقی می ماند. تابش بتا، انتشار جریان الکترون ها می باشد. بنابراین، یک ذره بتا در واقع یک الکترون می باشد.
اشعه های گاما فوتون هایی با طول موج کوتاه هستند و حامل انرژی بالایی می باشند. یک اشعه گاما منتشر شده از هسته های اتمی، نه عدد اتمی و نه جرم اتمی عنصر را تغییر می دهد. انتشار اشعه های گاما اغلب همراه با تابش های آلفا و بتا می باشد. در تابش گاما، هسته ناپایدار به یک هسته با حالت انرژی پایدارتر و پایین تر تبدیل می شود.