انرژی های تجدید پذیر مانند انرژی های بادی، خورشیدی و آب های کوچک مقیاس، الکتریسیته با مقادیر کم انتشار گازهای گلخانه ای در کل چرخه زندگی شان تولید می کنند. در سال 2017، باد و خورشید به ترتیب 4.4 و 1.3 درصد از برق جهان را تولید می کردند. آنها به دلیل وابستگی ذاتی خود به آب و هوا نمی توانند به طور پیش بینی شده یا مداوم برق تولید کنند. تولید برق از توربین های بادی با سرعت باد، متغیر است و اگر باد بسیار ضعیف یا قوی باشد، اصلاً برق تولید نمی شود.
خروجی صفحات خورشیدی بستگی به قدرت تابش خورشید دارد که به عوامل مختلفی مانند زمان روز و میزان پوشش ابر (و همچنین میزان گرد و غبار روی صفحات) بستگی دارد.مشکل دیگر این است که ممکن است فضای کافی یا تمایل عمومی برای قرار دادن تعداد زیادی توربین یا پنل مورد نیاز برای تولید برقِ کافی، وجود نداشته باشد.
این به این دلیل است که انرژی باد یا خورشید پراکنده است، به این معنی که برای تولید مقدار قابل توجهی از برق به مقادیر بسیار زیادی زمینِ در دسترس نیاز است.سدهای برق آبی می توانند مقادیر زیادی برق کم کربن تولید کنند، اما تعداد سایت های مناسب برای سدهای جدید و بزرگ محدود است.
از آن جا که برق را نمی توان به راحتی ذخیره کرد، تجدید پذیرها باید توسط سایر اشکال تولید برق پشتیبانی شوند. بزرگ ترین باتری ها نمی توانند روزها کار کنند، چه برسد به هفته هایی که برای تأمین انرژی الکتریکی شبانه روزی به پشتیبان گیری از منابع تجدید پذیر نیاز است.
به منظور اطمینان از تامین مداوم برق، نیروگاه های گازی به طور فزاینده ای خدمات پشتیبانی به برق تجدید پذیر را ارائه می دهند. گازهای طبیعی مقادیر زیادی دی اکسید کربن در حین کار تولید می کنند و مقادیر قابل توجهی متان غالباً در هنگام استخراج و انتقال گاز آزاد می شود که هر دوی آنها به تغییرات آب و هوایی کمک می کنند.