تفاوت کنترل کننده های PID:
بزرگ ترین تفاوت بین پیکربندی هایی که معرفی کردیم، این است که کنترل کننده PID موازی یک بهره تناسبی واقعی (Kp) دارد، در حالی که سایر دو پیکربندی، یک بهره کنترل کننده (Kc) دارند.
بهره کنترل کننده بر هر سه مد (تناسبی، انتگرال گیر، مشتق گیر) کنترل کننده های سری و ایده آل اثر می گذارد، در حالی که در کنترل کننده موازی، بهره تناسبی فقط بر مد تناسبی تأثیر دارد.
این تفاوت، اثر بزرگی بر تنظیم کنترل کننده ها دارد. در هر یک از قاعده های تنظیم محبوب (زیگلر-نیکولز، کهن-کن و لاندا) و سایر قاعده ها فرض می شود که کنترل کننده ساختار موازی ندارد و بنابراین یک بهره کنترل کننده دارد.
برای تنظیم کنترل کننده موازی با هر یک از این قواعد، زمان انتگرال و زمان مشتق به ترتیب، در بهره کنترل کننده محاسبه شده تقسیم و ضرب خواهند شد.
تفاوت دوم بین کنترل کننده های PID، تعامل بین مدهای انتگرال و مشتق کنترل کننده سری (تعاملی) است.
البته، این مورد تنها در صورتی قابل توجه خواهد بود که از مد مشتقی استفاده شود. در اغلب کابردهای کنترل کننده PID، مد مشتقی مورد استفاده قرار نمی گیرد.
البته، فرمول هایی برای تبدیل تنظیمات بین کنترل کننده های ایده آل و سری وجود دارد.