طول موج 850nm (نسل اول):
در اولین نسل مخابرات فیبر نوری از فیبرهای چند مُد، در پنجره اول مخابرات فیبر نوری یعنی طول موج850nm
استفاده کردند.
عدم کیفیت مطلوب فیبرهای نوری و وجود مشکلات پاشندگی (پهن شدگی سیگنال) و افت زیاد در این طول موج، مانع از یک ارتباط مطلوب می شود.
شکل زیر پاشندگی و افت سیگنال های اپتیکی را در مخابرات فیبر نوری در باندهای مختلف طول موجی نشان می دهد.
همان طور که مشخص است، در ناحیه طول موجی (800nm ~ 900nm) تضعیف توان و پاشندگی سیگنال اپتیکی بسیار زیاد بوده که مانع از یک ارتباط خوب و پایدار می شود.
شکل (4): نمودار تضعیف توان و پاشندگی سیگنال های اپتیکی در باندهای مختلف مخابرات فیبر نوری
طول موج 1310nm (نسل دوم):
برای رفع مشکل پاشندگی، در نسل دوم سیستم های مخابرات فیبر نوری استفاده از طول موج1310nm پیشنهاد شد.
این طول موج به پنجره دوم مخابرات فیبر نوری معروف بوده و در باند O است.
طبق شکل (4) مشاهده می شود که پاشندگی در طول موج 1310nm نزدیک به صفر بوده که خود برای بالا بردن سرعت انتقال اطلاعات مزیت قابل توجهی است.
با وجود استفاده از این طول موج، به دلیل عدم کیفیت فیبرهای نوری و افت شدید توان، استفاده از سیستم های مخابرات فیبر نوری در مسیرهای طولانی همچنان با مشکل مواجه بود.