فیبرهای DSF و مدارهای بازسازی (نسل چهارم) در مخابرات:
با اینکه فیبرهای نوری تک مُد در طول موج 1550 موفقیت نسبتاً خوبی به دست آوردند، همچنان تلاش پژوهشگران برای به حداقل رساندن پاشندگی و تضعیف توان ادامه داشت.
حاصل این پژوهش، تولید فیبرهایی با پاشندگی شیفت یافته (Dispersion Shifted Fiber - DSF) بود.
در واقع این نوع فیبرها پاشندگی صفر را که در نزدیکی طول موج 1310nm حاصل می شد را به حوالی طول موج 1550nm منتقل (شیفت) کردند (شکل 6).
شکل (6): پروفایل ضریب شکست و نمودار پاشندگی فیبر با پاشندگی شیفت یافته، مسطح و منفی
همان طور که در شکل فوق مشاهده کردید، نوعی از فیبرهای نوری وجود دارند که نمودار پاشندگی آن ها منفی است.
از این نوع فیبرها می توان در برخی قسمت های طول مسیر برای جبران و یا کاهش پاشندگی استفاده کرد.
این گونه تصور کنید که یک فیبر معمولی با پاشندگی مثبت، باعث پهن شدن سیگنال شده و «فیبر جبران ساز پاشندگی» (Dispersion Compensating Fiber) باعث جمع شدن سیگنال می شود.
همچنین «فیبر با پاشندگی مسطح» (Dispersion Flattened Fiber) در محدوده بین (1500nm ~ 1600nm)، منحنی پاشندگی اش صاف (مسطح) است.
با وجود به حداقل رسیدن مسئله پاشندگی، اما هنوز به دلیل افت کیفیت سیگنال در مسیرهای خیلی طولانی نیاز بود که تقریباً در هر 70کیلومتر از یک مدار «بازسازی سیگنال » (Signal Regeneration) در طول مسیر استفاده شود. این دستگاه ها که به
3
R
معروف هستند، پس از تبدیل سیگنال اپتیکی به الکتریکی، آن را تقویت، شکل دهی و زمان بندی مجدد (3R - Re-amplification, Re-shaping, Re-timing) کرده و پس از تبدیل دوباره به سیگنال اپتیکی آن را وارد مسیر فیبر نوری می کند.
شکل (7): شماتیکی از قرار دادن مدار بازسازی موسوم به 3R در مسیر یک لینک مخابرات فیبر نوری
استفاده از مدارهای بازسازی سیگنال از آنجا که یک قطعه الکترونیکی است، گلوگاهی جهت کاهش سرعت سیستم های اپتیکی است.
چرا که سیگنال های اپتیکی که با سرعت بسیار بالای cn در فیبر نوری حرکت می کنند، به هنگام رسیدن به مدار بازسازی باید تبدیل به سیگنال الکتریکی شده (سرعت الکترون در سیم) و پس از بازسازی دوباره تبدیل به سیگنال اپتیکی شوند.