سالم بودن آب یکی از پارامترهای اساسی برای سنجش سلامت افراد جامعه و محیط زیست است، از آنجایی که نمی توان از آلوده شدن آب جلوگیری کرد، تصفیه و حذف آلودگی های موجود در آن قبل از مصرف خوراکی و یا رها کردن در طبیعت امری ضروری و مهم به شمار می آید. تصفیه مراحل زیادی دارد و یکی از مراحل مهم آن حذف ذرات معلق جامد جهت حذف ناخالصی ها و رفع کدورت از آب است.
پلی الکترولیتها (polyelectrolyte) پلیمرهای آلی بلند زنجیر هستند که معمولا دارای وزن مولکولی بیش از یک میلیون هستند و به دو صورت سنتزی و طبیعی وجود دارند.
الکترولیت نیز به ماده ای گفته می شود که هنگام حل شدن در حلال های قطبی مانند آب تجزیه شده و محلول را رسانای الکتریکی می کند. پلی الکترولیت همان گونه که از اسمش پیداست ترکیبی الکترولیتی و پلیمری است و هنگامی که در حلال های قطبی مانند آب حل می شود، تعداد بسیاری گروه باردار (الکتریکی) دارند که به صورت کوالانسی به آنها چسپیده اند.
خواص
polyelectrolyte همگن تنها یک نوع گروه باردار دارند (مانند گروه کربوکسیلات). از سویی اگر هر دو گروه مثبت (کاتیونی) و منفی (آنیونی) اتفاق بیفتند ( پس از حل شدن در حلال قطبی، هر دو گروه ایجاد شوند) به چنین مولکولی پلی آمفولیت گفته می شود.
این ترکیبات به دلیل خواص دوگانه ای که دارند در حوزه های زیادی از قبیل: تصفیه آب به عنوان عامل لخته ساز، در لعاب سرامیک به عنوان عامل پخش کننده و در ترکیبات بتنی به عنوان سوپر پلاستی سایزر کاربرد دارند. علاوه بر این بسیاری از شامپوها، صابون ها و مواد آرایشی بهداشتی حاول PAs هستند. برخی نیز به مواد غذایی افزوده می شوند.
پلی الکترولیت ها در آب محلول هستند اما هنگامی که اتصالات عرضی بین آنها شکل بگیرد در آب نامحلول می شوند و آنهایی که کراس لینک شده اند ( دارای اتصال عرضی با یکدیگر) در آب متورم شده و به عنوان جاذب عمل میکنند که آنها را با نام هیدروژل ها یا پلیمرهای سوپر جاذب می شناسیم. سوپر جاذب ها می توانند بیش از 500 برابر وزن خود و 30-60 برابر حجم خود آب جذب کنند.