بین سال های 1950 تا 2015 چیزی در حدود 6300 میلیون تن ضایعات پلاستیکی تولید شد که در این بین مقدار عمده ای از آن (حدود 4900 میلیون تن) در محیط زیست رها گردید. تحقیقات نشان می دهد این میزان تولید پلاستیک در سال 2050 به 12000 میلیون تن خواهد رسید. با این وجود آلودگی میکروپلاستیک ها عمدتا توسط سیاست گذاران و دولت ها نادیده گرفته می شود.
برای کمک به این معضل سازمان هایی وجود دارند که افراد را به بازیافت پلاستیک ها و استفاده ی مجدد از آن ها تشویق می کنند. با اینکه این مشکل مشکلی دیرینه به حساب می آید اما تا سال 2012 اثرات مخرب این مواد هنوز به خوبی شناخته شده نبود. تا اینکه در سال 2015 رئیس جمهور آمریکا اوباما ممنوعیت استفاده از این مواد را در محصولات آرایشی و خمیردندان ها به امضا رسانید.
کاهش میکروپلاستیک ها
یکی دیگر از استراتژی های موجود برای به حداقل رساندن آلودگی های ناشی از این مواد استفاده از میکروارگانیسم هایی است که می توانند پلیمر های میکروپلاستیک های مصنوعی را تجزیه نمایند. بسیاری از قارچ ها و باکتری ها قادر به تجزیه ی بیولوژیکی و از بین بردن مواد شیمیایی مانند پلی استایرن، پلی استر پلی اورتان و پلی اتیلن می باشند. چنین میکروارگانیسم هایی می توانند به آب های فاضلاب و سایر منابع آلوده ی موجود اضافه گردند تا آلودگی های ناشی میکروارگانیسم ها به حداقل برسد.
چه کسانی در معرض خطرات این مواد قرار دارند؟
چه آلاینده هایی بیشترین نگرانی ها را دارند؟
تحقیقات آزمایشگاهی
در بریتانیا آزمایش هایی به تازگی بر روی 10 دریاچه، رودخانه و مخزن آب انجام پذیرفته است.مطالعات نشان می دهد که بیش از 1000 قطعه ی کوچک از پلاستیک در هر لیتر از آب دریاچه ی تایمز در نزدیکی شهر منچستر وجود دارد که همین امر موجب گشت تا در سال گذشته این منطقه به عنوان آلوده ترین منطقه در دنیا شناخته شود. حتی در مناطق دور افتاده ای از قبیل Falls of Dochart و Loch Lomond در اسکاتلند، 2 الی 3 میکروپلاستیک در هر لیتر از آب های آن دیده شد.
در یک مطالعه ی اخیر از 15 برند متفاوت از نمک دریایی نشان می دهد که به طور میانگین 600 ذره میکروپلاستیک در هر کیلوگرم از نمک های مورد مطالعه وجود داشت. با این حال همچنان بزرگ ترین منبع مورد استفاده ی میکروپلاستیک ها توسط انسان همان غذاهای دریایی به شمار می رود. بسیاری از ماهی ها این مواد را به جای غذا مصرف می نمایند که می تواند منجر به تولید و ذخیره سازی مواد سمی در کبد این موجودات شود.
مطالعات بیشتر نشان می دهد که صدف یکی از منابع غذایی دیگر حاوی این ماده است. مقدار 0.36 تا0.47 ذره ی میکروپلاستیک در هر گرم از این ماده وجود دارد. این امر به این معنا است که مصرف کنندگان صدف می توانند تا 11000 ذره از میکروپلاستیک ها را سالانه وارد بدن خود کن
|
|
|
|
| نماد اعتماد الکترونیک | نشان ملی ثبت | گواهی شامد ارشاد |
© کلیه حقوق مادی و معنوی این وب سایت متعلق به داده پردازان هومان پویان می باشد.
