این عملیات یکی از مراحل مهم جهت حذف سم های کاتالیست است. در این عملیات ناخالصی هایی مانند گوگرد، نیتروژن، هالوژن ها، اکسیژن، آب، اولفین ها، دی اولفین ها، آرسنیک و سایر فلزات موجود جهت افزایش عمر مفید کاتالیست حذف می شوند.
گوگرد: مرکاپتان ها، دی سولفید ها و تیوفن ها باعث مسموم شدن کاتالیزور پلاتین می شوند. در برخی مواد مقدار گوگرد موجود در خوراک500 ppm است. ماکزیمم مقدار مجاز برای گوگرد 0.5 ppm و یا پایین تر بوده و این مقدار برای آب کمتر از 4 ppm است.
خوراک به یک راکتور بستر ثابت حاوی نیکل مولیبدن وارد شده و واکنش ها در آن اتفاق می افتند که منجر به حذف ترکیبات گوگردی می شود. کاتالیست نیز به صورت پیوسته بازیابی می شود و آب و مایع تولید شده در راکتور جهت حذف آب و هیدروکربن های سبک به یک استریپر وارد می شوند.
ریفرمینگ
نیمه احیا: در این مدل راکتور بچ مورد استفاده قرار می گیرد و عمر کاتالیست ها 1 سال و یا بیشتر است. پس از آنکه کاتالیست ها کارایی خود را از دست دادند، خارج شده و احیا می شوند و دوباره به فرآیند بازگردانده می شوند.
چرخشی: در این روش راکتورهایی خارج از خط (off line) وجود دارند که با استفاده از شیرهایی مخصوص جریان به داخل آنها انتقال یافته و فرآیند احیای کاتالیست نیز همزمان انجام می شود.
پیوسته: در این روش کاتالیست در حین واکنش احیا می شود. به این صورت که هر باز میزان کمی از کاتالیست خارج شده و به احیا کننده فرستاده می شود و سپس به راکتور بازگردانده می شود.واکنش های موجود در فرآیند ریفرمینگ کاتالیستی نفتا به دو دسته مطلوب و نامطلوب تقسیم می شوند که عبارتند از:
مطلوب:
نامطلوب: