عرض ناحیه تخلیه در دیود تونلی

عرض ناحیه تخلیه در دیود تونلی:
ناحیه تخلیه ناحیه ای در یک دیود پیوند p-n است که حامل های متحرک بار (الکترون های آزاد و حفره ها) در آن حضور ندارند.

ناحیه تخلیه مانند یک سد است که در مقابل جریان الکترون ها از نیمه رسانای نوع n و حفره ها از نیمه رسانای نوع p ممانعت می کند.

عرض ناحیه تخلیه به تعداد ناخالصی های افزوده شده بستگی دارد. ناخالصی ها اتم هایی هستند که به منظور افزایش هدایت الکتریکی به نیمه رساناهای نوع p و n افزوده می شوند.

اگر تعدا کمی ناخالصی به نیمه رساناهای نوع p و n افزوده شده باشد، یک ناحیه تخلیه بزرگ شکل می گیرد. از طرف دیگر، اگر تعداد زیادی ناخالصی به نیمه رساناها افزوده شود، ناحیه تخلیه کوچکی به وجود می آید.

در دیود تونلی، نیمه رساناهای نوع p و n به شدت آلاییده (ناخالص) شده اند. این بدین معنی است که تعداد زیادی ناخالصی به این نیمه رساناها افزوده شده است.

به همین دلیل، عرض ناحیه تخلیه در دیودهای تونلی بسیار باریک است. در دیود تونلی تراکم ناخالصی ها 1000 برابر بیشتر از دیود معمولی پیوند p-n است.

در دیود عادی پیوند p-n، عرض ناحیه تخلیه در قیاس با دیود تونلی بسیار بزرگ تر است. این ناحیه تخلیه بزرگ در دیود معمولی مانند یک سد در مقابل جریان است و با عبور جریان مخالفت می کند.

برای غلبه بر این مانع، نیاز است ولتاژی به اندازه کافی اعمال کنیم تا جریان در دیود پیوند p-n شروع به گردش کند.

برخلاف دیود معمولی پیوند p-n، عرض ناحیه تخلیه در دیود تونل بسیار نازک است. پس حتی اعمال ولتاژی کوچک نیز برای تولید جریان در این دیود کافی است.

دیودهای تونلی می توانند برخلاف دیودهای معمولی پیوند p-n، زمان زیادی پایدار بمانند و نیز قادر به عملکرد سریع هستند.