پیاده سازی قضیه میلر با استفاده از تقویت کننده ولتاژ

پیاده سازی قضیه میلر با استفاده از تقویت کننده ولتاژ:
قضیه میلر غالبا توسط آرایشی متشکل از یک المان با امپدانس Z پیاده سازی می شود. این المان بین دو ترمینال یک شبکه خطی قرار دارد و به زمین متصل است.

معمولا یک تقویت کننده ولتاژ با بهره AV=K به عنوان چنین شبکه خطی در نظر گرفته می شود، اما المان های دیگری نیز می توانند این نقش را بازی کنند؛ مثلا یک پتانسیومتر یا انتگرال گیر الکترومکانیکی (یک سرومکانیزم با استفاده از سنسور فیدبک پتانسیومتری).

شکل زیر نمایی از یک پیاده سازی متداول قضیه میلر بر اساس تقویت کننده ولتاژ را نشان می دهد.

در پیاده سازی قضیه میلر با استفاده از تقویت کننده، ولتاژ ورودی Vi، به عنوان V1 و ولتاژ خروجی Vo، به عنوانV2 در نظر گرفته می شوند. در بسیاری از موارد، منبع ولتاژ ورودی دارای امپدانس ورودی Zin است و یا یک امپدانس ورودی اضافی به آن متصل شده است که در ترکیب باZ، موجب ایجاد یک فیدبک می شوند.

بسته به نوع تقویت کننده (غیر معکوس کننده، معکوس کننده و تفاضلی)، فیدبک می تواند مثبت، منفی، و یا ترکیبی باشد.

آرایش تقویت کننده میلر دو جنبه مهم دارد:

تقویت کننده ممکن است به صورت یک منبع ولتاژ اضافی در نظر گرفته شود، که امپدانس واقعی را به امپدانس مجازی تبدیل می کند (تقویت کننده امپدانس المان اصلی را اصلاح می کند).

امپدانس مجازی می تواند به صورت یک المان در نظر گرفته شود، که به صورت موازی با ورودی تقویت کننده متصل می شود (امپدانس مجازی باعث اصلاح امپدانس ورودی تقویت کننده می شود).