تولید این میکروارگانیسم ها با استفاده از یک فرایند شیمیایی استاندارد و یا جداسازی انجام نمی شود. در عوض باید آنها را رشد داد. هرچند می توان رشد را به خوبی کنترل کرد اما کنترل آن در مقایسه با واکنش های شیمیایی استاندارد دشوارتر است.
این میکروارگانیسم ها تنها از یک سلول تشکیل شده اند و این سلول ها رشد بسیار سریع تری در مقایسه با سلول های حیوانی دارند. رشد می تواند از طریق مکانیزم جوانه زدن اتفاق بیفتد. در این روش سلول کوچک تر در کنار یک سلول بالغ قرار گرفته و زمانی که به اندازه کافی رشد کرد جدا می شود. عوامل موثر بر محیط رشد عبارتند از دما، pH، حضور یا عدم حضور اکسیژن و البته غذا که عموما شکر است.
مخمرها به صورت طبیعی وجود داشته و سپس تحت فرآیند کشت قرار می گیرند. نکته خوب در مورد تولید مخمرها این است که به داشتن مقدار زیادی از آن برای شروع تولید احتیاجی نیست. بلکه تنها کافی است مقداری از آن را کشت داده و مقداری را در شرایط مناسب نگهداری نمود تا برای تولید دسته بعدی مورد استفاده قرار گیرد.
یکی از مشکلاتی که درهنگام تولید به وجود می آید وجود تعداد زیادی از میکروارگانیسم های ناخواسته (باکتریها) و نامطلوب هستند که تمایل دارند در شرایط فراهم شده رشد کنند و بر رشد مخمر مورد نظر اثر منفی بگذارند. یکی از راه های جلوگیری از این امر استرلیزه نمودن مواد موجود در محیط کشت است.
مضرات
این مواد موجب کاهش سطح کلسترول و تری گلیسیرید در بیماری های ویروس نقص ایمنی در انسان می شوند.
فعال شدن مخمر
یکی از نگرانی های آشپزها و خانم های خانه دار فعال سازی مخمر، خصوصا در هنگام پخت نان است. ابتدا باید دو نکته را مورد توجه قرار داد: 1- حتما تاریخ انقضای روی بسته را چک کنید 2- دستورالعمل روی بسته را به دقت دنبال نمایید.به طور کلی فعالسازی می تواند شامل سه مرحله باشد: