سه نوع بسته بندی که باید قابل بازیافت شود

روز به روز تعداد شرکت هایی که قصد دارند صددرصد بسته بندی های خود را تا سال 2025 قابل بازیافت کنند، در حال افزایش است. در این میان این سوال مطرح است که آیا ارائه بسته بندی های کودپذیر یا همان قابل کمپوست شدن نیز در راستای همین هدف است یا خیر؟بسته بندی های کودپذیر به گونه ای طراحی می شوند که بتوانند در مدت زمان کوتاهی در واحدهای کمپوست سازی بدون آزاد کردن مواد سمی تجزیه شوند. در اکثر کشورها گواهی و استانداردهایی برای تایید کودپذیری بسته بندی ها صادر می شود.

به نظر می رسد اگرچه هنوز زیرساخت های لازم برای صنایع کمپوست سازی فراهم نیست، اما از آنجایی که کمپوست سازی در برخی موارد می تواند جایگزین بهتری برای بازیافت باشد، بهتر است شرکت ها در پی فراهم کردن فرصتی برای بهره برداری بیشتر از صنعت کمپوست سازی باشند.اما قبل از طراحی و اخذ گواهی نامه برای بسته بندی های کودپذیر، باید با فواید استفاده از این نوع بسته بندی برای محصولات مختلف آشنا شد.در ادامه به سه نوع بسته بندی که کودپذیری آن می تواند مفید داشته باشد، اشاره خواهیم کرد:

بسته بندی مواد غذایی آماده در فروشگاه ها و رستوران ها

بسته بندی مواد غذایی در رستوران ها، کافه ها و فروشگاه های ارائه دهنده غذای آماده بهترین موارد استفاده از بسته بندی های کودپذیر است. بسته بندی غذاهای بیرون بر، ظرف سالاد، سینی تاکو، کاسه آش و سوپ و موارد همراه این غذاها مانند دستمال، قاشق و چنگال و درب این ظروف مثال هایی از این نوع بسته بندی ها هستند.مزیت استفاده از این بسته بندی ها، قابلیت نگهداری باقیمانده غذا در این ظروف است. زیرا علاوه بر فراهم کردن امکان استفاده از مواد غذایی در زمان دیگر، دور ریز این مواد غذایی به همراه بسته بندی ها نیز می تواند مفید باشد.

علت این امر این است که برخلاف فرآیند بازیافت که مواد غذایی می تواند عامل آلودگی و ناکارآمدی آن باشد، وجود باقیمانده مواد غذایی همراه مواد کودپذیر مفید است زیرا از یک طرف مانع از هدایت باقیمانده مواد غذایی به محل دفن زباله و انتشار گاز متان در آنجا می شود، از طرفی دیگر به تشکیل کمپوستی غنی برای خاک منجر می شود که می تواند به کاهش مقدار کربن در جو کمک کند.

بنابراین استفاده از این بسته بندی ها به این دلیل ارزشمند است که به جای هدایت ضایعات مواد غذایی به سطل های بازیافت زباله و یا محل دفن زباله، آن ها را به سطل های زباله کودپذیر منتقل می کند. در این صورت نیازی نیست مصرف کننده ظروف قابل بازیافت آلوده به مواد غذایی را از ظروف قابل بازیافت تمیز جدا کند، چرا که این موضوع علاوه بر گیج کردن مصرف کننده، احتمالا.منجر به وقوع اشتباه نیز می شود. به طور همزمان، ضایعات مواد غذایی می تواند منبع کربن مناسبی در واحدهای کمپوست سازی نیز باشد.

بسته بندی های در تماس با مواد غذایی که به راحتی قابل بازیافت نیست

برخی از انواع بسته بندی ها مانند بسته بندی تکه های گوشت، غذاهای منجمد و انواع پنیر هستند که علاوه بر تماس مستقیم با مواد غذایی، اصولا به دلیل ویژگی های مورد نیاز این بسته بندی ها از موادی ساخته می شوند که یا اصلا قابل بازیافت نیستند و یا به سختی بازیافت می شوند.

اگرچه هنوز تکنولوژی های رایجی برای ساخت این بسته بندی ها به صورت کودپذیر وجود ندارد اما می تواند یکی از اهداف مهم این صنعت در آینده باشد.در این صورت به جای انتقال حجم عظیمی از بسته بندی های غیر قابل بازیافت به محل های دفن زباله که متاسفانه به ضایعات مواد غذایی نیز آلوده هستند، می توان این بسته بندی ها را تبدیل به کود با کیفیت کرد.

بسته بندی های فیبری که ممکن است مرطوب شوند

در بسیاری از بسته بندی های مواد غذایی، قسمت هایی مقوایی و غالبا موج دار موجود دارد که از جنس فیبر یا الیاف هستند. این بسته بندی ها بیشتر برای محافظت از مواد غذایی، جلوگیری از ریخته شدن آن ها و یا حمل راحت تر استفاده می شوند.نکته قابل توجه در مورد این قطعات این است که در بسیاری از موارد به دلیل ریخته شدن مواد غذایی و یا رطوبت ناشی از مواد غذایی منجمد این بسته بندی ها مرطوب می شوند.

بنابراین این قطعات فیبری انتخاب مناسبی برای تغییر یافتن به بسته بندی های کودپذیر به نظر می رسند.و یا حداقل کاری که باید شرکت ها انجام دهند این است که به مصرف کننده این آگاهی را دهند که این بسته بندی ها پس از خیس شدن دیگر قابل بازیافت نیستند و باید به عنوان مواد کودپذیر دور انداخته شوند. اما در صورت خشک و تمیز بودن می توانند به سطل بازیافت منتقل شوند.