روند تولید پروپیلن در ایران و جهان

هفت ماده اتیلن، پروپیلن، بوتادین، متانول، بنزن، تولوئن، زایلن به عنوان مواد اصلی پایه پتروشیمی ها محسوب می شوند. در بین هفت ماده پایه صنعت پتروشیمی که شامل الفین های سبک (اتیلن، پروپیلن، بوتیلن)، آروماتیک ها (بنزن، تولوئن و زایلن) و متانول می باشند، الفین های سبک بیش از 60 درصد سهم تولید از این هفت ماده پایه پتروشیمی را در کل دنیا به خود اختصاص داده اند.

در سال 2019 در دنیا 170 میلیون تن اتیلن و 120 میلیون تن پروپیلن تولید و مصرف شده است. پیش بینی های صورت گرفته نشان دهنده این است که در سال 2030 مقدار تولید اتیلن و پروپیلن به ترتیب به 240 و 160 میلیون تن خواهد رسید که نشان از رشد قابل توجه تقاضای برای این دو محصول پایه است.صنعت پتروشیمی کشور در حال کوچ از متانول محوری به سمت پروپیلن محور شدن است که البته این تصمیم یک تصمیمی عاقلانه است و نتیجه آن می تواند منجر به رشد و توسعه صنایع پایین دستی صنعت پتروشیمی با توجه ویژه به این بخش خواهد شد.

بر اساس برنامه ریزی ها ایران در سال 2030 پس از چین و هند سومین تولیدکننده بزرگ پلی پروپیلن در جهان خواهد شد. هم اکنون بیش از 900 هزار تن پروپیلن توسط دو پالایشگاه و 6 مجتمع پتروشیمی تولید می شود که تمام آن در داخل کشور به مصرف می رسد. اجرا و بهره برداری از هفت طرح پروپیلنی در صنعت پتروشیمی، 3 میلیون تن به ظرفیت تولید این محصول در کشور افزوده می شود.

از هفت طرح پروپیلنی، سه طرح سلمان فارسی، هیرسا پلیمر و کوروش در منطقه ویژه اقتصادی پتروشیمی (ماهشهر) متمرکز است که از پیشرفت مناسبی در بخش تامین دانش فنی برخوردارند و چهار طرح توسعه انتخاب، مهرپتروکیمیا، سازه صنعتی آذران و نفت و گاز رضوی در منطقه کنگان و عسلویه فعال می شوند.

امید است هر گونه برنامه ریزی در صنعت پتروشیمی کشور و تولید پروپیلن با توجه به تجزیه و تحلیل وضعیت رقبای منطقه ای و جهانی صورت گیرد. تدوین یک راهبرد توسعه ای هوشمند و منظم خواهد توانست ما را از وضعیت موجود در یک بازه زمانی بلندمدت به وضعیت بهینه تری هدایت نماید. امیدواریم با مشوق هایی که برای سرمایه گذاران در تخفیف خوراک، تخفیف های مالیاتی، در نظر گرفته شده است، شاهد اجرای طرح های پیشران گسترده تر پروپیلن و همچنین زنجیره ارزش آن باشیم.