روش رایج برای بازیافت پلاستیک ها وجود دارد: بازیافت مکانیکی (بازیافت اول و دوم) و بازیافت شیمیایی (بازیافت سوم). براساس درجه آلودگی پلاستیک ها با مواد آلی یا معدنی (سایر بسپارها یا ناخالصی ها)، یکی از این سه روش بازیافت انتخاب می شود. ساختار مولکولی پلاستیک ها و نیز وجود اتصالات عرضی، ازجمله در گرماسخت ها و لاستیک ها، انتخاب نوع فراورش را تحت تأثیر قرار می دهند.
بازیافت مکانیکی
درمیان روش های بازیافت، بازیافت مکانیکی به علت هزینه کم و قابلیت اطمینان زیاد، مطلوب ترین رویکرد است. درکل، بازیافت مکانیکی ساختار مولکولی را اساسا دست نخورده نگه می دارد. پس از آسیا کردن (grinding) پسماند پلاستیک، مرحله اصلی فراورش بازذوب مواد آسیابی است که استفاده از بازیافت مکانیکی را به بسپارهای گرمانرم محدود می کند. از آن جایی که بازذوب منجر به تخریب زنجیر بسپار می شود، برای کاهش اثرات تخریب بر خواص محصول، ماده نو اغلب با ماده بازیافتی مخلوط می شود. اختلاط منجر به رقیق شدن ماده نو می گردد.
بازیافت مکانیکی بسته به این که آیا منبع پسماند پیش مصرف است یا پسامصرف به ترتیب به بازیافت مکانیکی اول و بازیافت مکانیکی دوم تقسیم می شود. ضایعات تولید پیش مصرف معمولا تمیز و تنها از یک نوع ترکیب مشخص است و به اصلاح دیگری نیاز ندارد، درحالی که پسماند پسامصرف بسیار آلوده است و به مراحل دیگری مانند جمع آوری، سواکردن و تمیز کردن نیاز دارد.
بازیافت شیمیایی
درصورتی که با استفاده از بازیافت مکانیکی کیفیت مناسبی به دست نیاید، از بازیافت شیمیایی برای بسپارهای شبکه ای شده یا برای بسپارهای گرمانرم استفاده می شود. فراورش های شیمیایی برای تبدیل زنجیرهای بسپار به ترکیبات با وزن مولکولی کم یا به تکپار پلاستیک اولیه (ماده اولیه) استفاده می شود.
تکپارها می توانند با استفاده از بسپارش برای تولید مجدد بسپار اصلی استفاده شوند، درحالی که ترکیبات با وزن مولکولی کم به عنوان خوراک اولیه برای صنعت پتروشیمی استفاده می شوند. فراورش های رایج برای این روش بازیافت، آبکافت (هیدرولیز)، آب مولکول شکنی (hydrocracking) و وابسپارش هستند.
به علت مقادیر زیاد انرژی و مواد شیمیایی مورد مصرف توسط این فراورش ها، بازیافت شیمیایی تنها برای تعداد محدودی از بسپارها ازجمله پلی متیل متاکریلات (PMMA) و پلی اتر اتر کتون (PEEK) اقتصادی و بوم دوست است. بازیافت شیمیایی پلی اتیلن ترفتالات (PET) به طور موفقیت آمیزی انجام شده است. با این حال، به علت هزینه فراورش از آن جلوگیری شده است. علاوه براین، ثابت شده است فراورش شیمیایی از نظر فنی برای پلی الفین ها امکان پذیر است، اما تاکنون در مرحله آزمایشگاهی انجام شده است.
|
|
|
|
| نماد اعتماد الکترونیک | نشان ملی ثبت | گواهی شامد ارشاد |
© کلیه حقوق مادی و معنوی این وب سایت متعلق به داده پردازان هومان پویان می باشد.
