سوپرجاذب های اکریلیکی در داروسازی

هیدروژل ها به طور گسترده ای در داروسازی مورد استفاده قرار می گیرند. یکی از خواص این هیدروژل ها که در داروسازی مفید است، تورم آهسته ژل خشک در محیط تورم است. تورم آهسته هیدروژل به وسیله مکانیسم نفوذ کنترل می گردد. تورم آهسته هیدروژل خشک در بسیاری از موارد مفید است. اما مواردی وجود دارد که تورم خیلی سریع (چند دقیقه به جای چند ساعت) مطلوب می باشد.

ایجاد تخلخل در ساختار هیدروژل سوپرجاذب سبب افزایش قابل ملاحظه ای در سرعت جذب می شود. جذب آب در این هیدروژل ها بیشتر اثر موئینگی است تا نفوذ ساده مایع از طریق حفره های به هم مرتبط، بنابراین مایع به سرعت در داخل ساختار هیدروژل نفوذ می کند. این نسل جدید از هیدروژل ها در طراحی سیستمی که خاصیت نگهداری در معده را دارند، مفید هیتند.

به علت جذب خیلی سریع، این هیدروزل ها سریعاً افزایش حجم پیدا می کنند و از معده تا زمانی که بر اثر فشار مکانیکی چند تکه شوند، خارج نمی شوند. داروهای خوراکی در انسان حدوداً 6 ساعت در معده باقی می مانند اما این هیدروزل ها در حدود 24 تا 60 ساعت در معده هستند و به مرور دارو آزاد می کنند.

کاربردهای دیگر این هیدروژل های متخلخل استفاده در آزاد سازی کنترل شده پروتئین و پپتیدها است. اکثر داروهای پروتئینی و پپتیدی از طریق روش های تزریقی و غیر خوراکی مصرف می شوند که عملیاتی مشکل، زمان بر، پر هزینه و اغلب خطرناک است. با استفاده از هیدروژل های متخلخل، سیستمی می توان طراحی کرد که پروتئین به طور خوراکی مصرف می شود.

نشت آب یکی از معضلات صنایع ساختمانی است. یک کاربرد جدید سوپرجاذب ها، لاستیک متورم شونده در آب است. این گروه از لاستیک ها یکی از محبوب ترین سوپرجاذب های پلیمری هستند که در کاربردهای ساختمانی به عنوان مواد آب بندی مورد استفاده قرار می گیرند. لاستیک های متورم شونده آبی، پلیمرهایی هستند که حجمشان تا 1/5 برابر به وسیله جذب آب محیط پیرامون افزایش می یابد.

لاستیک های متورم شونده آبی اغلب به وسیله پراکنده نمودن سوپرجاذب های پلیمری در لاستیک های معمولی مانند لاستیک های طبیعی و یا EPDM تهیه می شوند. معمولاً برای افزایش برهمکنش سوپرجاذب های پلیمری آبدوست و لاستیک های آب گریز از عوامل جفت کننده برای افزایش برهمکنش بین پودر سوپرجاذب و ماتریس لاستیکی استفاده می گردد.

اثر استفاده از عوامل جفت کننده برای افزایش برهمکنش بین پودر سوپرجاذب و ماتریس لاستیکی استفاده می گردد. چسبندگی ناکافی سطح مشترک موجب می شود که پودر سوپرجاذب از لاستیک جدا شده که طبعاً به خواص چند سازه صدمه می زند.

چند سازه با آب متورم می شود و سدی محکم و غیر قابل نفوذ نسبت به نفوذ بیشتر آب ایجاد می کند. از موارد مصرف این ماده می توان به ساخت تونل ها اشاره نمود. لاستیک های متورم شونده در دور تا دور هر بلوک قرار داده می شود. این بلوک های مجاور کاملاً روی هم سوار می شوند. از این نوع چند سازه در ساختمان تونل مانش بین کشور انگلستان و فرانسه استفاده شده است.