قانون نظارت، گزارش و اخذ تاییدیه معروف به MRV اروپا‌که از ژانویه 2015 اجرایی شده است در اول ژانویه 2018 اولین دوره گزارش گیری خود را سپری کرد. شرکت هایی که کشتی های عملیاتی آن ها بیش از پنج هزار تن ناخالص باشد و به جابه‌جایی مسافر یا کالا با مقاصد تجاری از یا به بنادر اروپایی تردد کنند، فارغ از نوع پرچم کشتی، موظف شدند که از 31 اوت 2017 برنامه های بازبینی خود را به یک مقام مرجع معتبر ارائه کنند. قانون MRV برای کشتی های ورودی به بنادر اروپا یا خروجی از آن ها، الزامات مورد نیاز برای نظارت، گزارش گیری و ارائه تأییدیه انتشار گاز کربن دی اکسید را مشخص می کند. این قانون بخشی از تلاش اتحادیه اروپا برای کاهش انتشار گازهای گلخانه ای است.
اگرچه قانون MRV و طرح جمع آوری داده IMO موسوم به DCS تحت قانون 22A از نسخه ششم مارپول (MARPOL) تدوین شده و هر دوی این قوانین در زمینه اخذ اطلاعات سوخت مصرفی کشتی برای ثبت میزان انتشار کربن توسط کشتی است، اما این دو قانون برنامه گزارش گیری کاملاً مجزایی دارند و اپراتورهای کشتی ناچار باید دو برنامه گزارش دهی مجزا برای این دو قانون مشابه داشته باشند.
در قانون MRV تنها بنادری که در آن ها بارگیری و باراندازی کالا یا سوار و پیاده کردن مسافر صورت می گیرد، برای اجرای این قانون ملاک قرار می گیرند. در نتیجه تمام کشتی هایی که به منظورهای دیگر همچون پیاده و سوار کردن خدمه، سوخت گیری، تعمیرات یا تأمین سوخت در بنادر توقف می کنند مشمول این قانون نمی شوند. علاوه بر این همان گونه که مطرح شد تنها کشتی های تجاری باری و مسافربری ملزم به اجرای این قانون هستند و شناورهای خدماتی، یدک کش ها، ناوهای نظامی، سوخت رسان ها و کشتی های صیادی در این حیطه نمی گنجند.به این ترتیب، شرکت های مالک کشتی با شروطی که در بالا ذکر شد، چنانچه مشمول قانون MRV قرار گیرند باید الزامات مربوط به نظارت و گزارش گیری را جهت اخذ تأییدیه از مقامات بندری انجام دهند.
|
|
|
|
| نماد اعتماد الکترونیک | نشان ملی ثبت | گواهی شامد ارشاد |
© کلیه حقوق مادی و معنوی این وب سایت متعلق به داده پردازان هومان پویان می باشد.
