روانکار های مایع

مهم ترین روانکار های مایع، روغن ها هستند که خود به دو دسته بزرگ روغن های معدنی و روغن های سنتزی تقسیم بندی می شوند. این نوع روانکار ها رایج ترین و پر مصرف ترین نوع روانکار ها هستند. هر دو دسته به نوعی از مشتقات نفت خام به حساب می آیند با این تفاوت که روغن های معدنی از انجام یک سری عملیات تفکیک بر روی نفت خام و حداکثر یک واکنش شیمیایی کنترل شده به دست می آیند در صورتی که برای تولید روغن های سنتزی، واکنش های شیمیایی کنترل شده بیشتری مورد نیاز است و به همین دلیل قیمت تمام شده روغن های سنتزی بیشتر از روغن های معدنی خواهد بود.

به طور کلی روغن های معدنی به دلیل کاربرد فراوانی که در تولید روانکار ها دارند نسبت به روغن های سنتزی بیشتر تولید می شوند. هرچند که با پیشرفت تکنولوژی ساخت موتور اتومبیل­ها، تمایل به استفاده از روغن های سنتزی رو به افزایش بوده و پیش بینی می گردد تا 10 سال آینده در ایران بازار روغن های سنتزی از روغن های معدنی پیشی بگیرد.

البته قابلیت های یک روغن سنتزی به دلیل واکنش های مخصوصی که روی آن انجام شده بیشتر از یک روغن پایه معدنی است زیرا روغن های کاملا مناسب به طور مصنوعی تولید شده و در طبیعت قابل کشف نیستند.البته به جز روغن های سنتزی و روغن هایی که منبع اصلی آنها نفت خام است روغن های دیگری نیز وجود دارند که از جانوران، ماهی ها و گیاهان به دست می آیند که روغن های طبیعی نام دارند.

استفاده از این روغن ها به عنوان روانکار در گذشته بسیار مرسوم بوده است ولی امروزه نفت خام منبع اصلی تولید روانکار ها است. یکی از خصوصیات روغن های طبیعی تجزیه بیولوژیکی آسان آن است که از این لحاظ نسبت به روغن های پایه معدنی و سنتزی برتری دارند. این روغن ها برای مدت طولانی قابل نگهداری نیستند ضمن اینکه هزینه تولید زیادی هم دارند.