معماری های اسکادا

معماری های اسکادا:
سیستم اسکادا دارای معماری های مختلفی است که با گذر زمان پیشرفت کرده است.

معماری یکپارچه (Monolithic):
معماری یکپارچه نسل اول معماری در سیستم های اسکادا محسوب می شود. در این معماری از مین فریم ها (Mainframe) برای انجام محاسبات استفاده می شده است.

زمانی که سیستم های اسکادا ابتدایی گسترش یافتند، هنوز شبکه های اینترنتی به وجود نیامده بودند.

بنابراین سیستم های اسکادا نسل اول هیچ ارتباطی با سایر سیستم ها ندارند و در نتیجه سیستم هایی مستقل محسوب می شوند.

با گذشت زمان، سازندگان RTU شبکه های WAN را به وجود آوردند که در برقراری ارتباط با RTUها موثر بود. استفاده از پروتکل ها در آن زمان اختصاصی محسوب می شد.

اگر مین فریم در سیستم از کار می افتاد یا در عملکرد آن مشکلی به وجود می آمد، یک مین فریم پشتیبان وجود داشت که به باس متصل می شد. در تصویر زیر نمایی از یک مین فریم نشان داده شده است.

معماری توزیع شده (Distributed):
معماری توزیع شده، نسل دوم از سیستم های اسکادا به حساب می آید. در این معماری، اطلاعات بین ایستگاه های مختلف به صورت بلادرنگ و از طریق LAN به اشتراک گذاشته می شده است و به این صورت توزیع فرایند بین چند ایستگاه مختلف انجام می شد.

قیمت و اندازه ایستگاه ها در این نسل، نسبت به ایستگاه های نسل اول بسیار کاهش یافت. اما پروتکل هایی که در این شبکه مورد استفاده قرار می گرفت باز هم اختصاصی بودند و مشکلات امنیتی بسیاری برای سیستم های اسکادا به وجود می آوردند.

به دلیل اختصاصی بودن پروتکل ها، افراد بسیار کمی می دانند که نصب سیستم اسکادا تا چه اندازه امن بوده است.

معماری شبکه ای (Networked):
معماری شبکه ای نسل سوم از سیستم های اسکادا به حساب می آید. سیستم های اسکادایی که امروزه مورد استفاده قرار می گیرند، متعلق به این دسته هستند. ارتباطات بین سیستم و ایستگاه ارشد، از طریق پروتکل های WAN مانند پروتکل های اینترنت (IP) انجام می گیرد.

در معماری شبکه ای اسکادا، چون از پروتکل های استاندارد استفاده می شود و سیستم از طریق اینترنت قابل دستیابی است، در نتیجه آسیب پذیری سیستم تا حد زیادی افزایش یافته است.

با این حال، استفاده از تکنیک های امنیتی و ابزارهای پروتکل های استاندارد برای بهبود امنیت، می توانند در سیستم های اسکادا نیز به کار گرفته شوند.