پخش بار اقتصادی:
در این آموزش، مسئله پخش بار اقتصادی (Economic Dispatch) را معرفی می کنیم.

میان_گذر2

پیچیدگی ارتباط و اندازه ناحیه های مختلف سیستم های قدرت که به صورت هماهنگ کنترل می شوند، به سرعت در حال افزایش است.

این توسعه مستلزم تخصیص بهینه توان الکتریکی تولیدی تعداد زیادی از ژنراتورهای سیستم است.

اینکه یک ژنراتور در تسهیم بار در یک بازه زمانی مشخص شرکت داشته باشد، یک تعهد است که باید انجام شود.

پس از آنکه مسئله تعهد واحد تولیدی حل شد، مسئله به مسئله تخصیص بهینه ژنراتورهای موجود تبدیل می شود تا تقاضای بار پیش بینی شده را در بازه زمانی فعلی برآورده کند.

در یک مرکز مدیریت انرژی پیشرفته و به روز، از روش های بهینه سازی نه تنها برای تعیین توان خروجی بهینه ژنراتورهای موجود، بلکه برای تنظیمات بهینه دستگاه های کنترلی مختلف، مانند تنظیمات تپ چنجرهای بار (Load Tap Changers) یا LTCها، خروجی تجهیزات جبرانساز توان راکتیو، تنظیمات مطلوب جابه جاکننده های فاز و غیره استفاده می شود.

هدف مطلوب مسائل بهینه سازی این چنینی، می تواند موارد مختلفی مانند کمینه سازی هزینه تولید، کمینه سازی کل تلفات توان سیستم، کمینه سازی تغییرات ولتاژ، و بیشینه سازی قابلیت اطمینان توان داده شده به مصرف کنندگان باشد.

یک یا چند مورد از این اهداف را می توان در هنگام فرمول بندی استراتژی بهینه سازی در نظر گرفت.

تعیین توان حقیقی ژنراتورها به گونه ای که هزینه تولید در سیستم کمینه شود، به طور سنتی به عنوان مسئله پخش بار اقتصادی (Economic Load Dispatch) یا ELD شناخته می شود.

بخش اعظم سیستم های تولید انرژی الکتریکی مشتمل بر سه نوع هستند:
هسته ای، برق آبی و حرارتی (سوخت آن ها زغال سنگ، نفت یا گاز است).

نیروگاه های هسته ای معمولاً توان خروجی ثابتی تولید می کنند. هزینه عملیات واحدهای برق آبی نیز، معمولاً با تغییر توان خروجی تغییر زیادی نمی کند.

بنابراین، در این آموزش، درباره مسئله پخش بار اقتصادی سیستم های قدرتی بحث می کنیم که شامل چند واحد تولید برق حرارتی باشند.