هرچند که مبرد R22 خود به عنوان جایگزین مبردهای پرخطرتری مانند R12 و R11 می باشد. اما امروزه تأثیرات گاز R22 نیز قابل قبول نبوده و باید استفاده از آن محدود شود.مقدار پتانسیل تخریب لایه اوزون یا ODP در گاز R22 برابر 0.055 می باشد. بنابر تعریف ODP نسبت توانایی تخریب لایه اوزون یک گاز به توانایی تخریب لایه اوزون گاز R11 می باشد. به عبارتی دیگر مقدار توانایی تخریب لایه اوزون گاز R11 یک واحد در نظر گرفته شده و پتانسیل تخریب گازهای دیگر نسبت به آن سنجیده می شود. با توجه به این توضیحات توانایی تخریب لایه اوزون توسط گاز R22 یک هجدهم گاز R11 است.
پارامتر دیگری که برای سنجش میزان اثرات زیست محیطی مبردها در نظر گرفته می شود، پتانسیل اثر گل خانه ای یک گاز است. این پارامتر GWP نام دارد که تعریف آن چنین است: نسبت حرارت جذب شده توسط یک گاز به مقدار حرارت جذب شده توسط گاز CO2. به عبارت دیگر، مقدار GWP بیان می کند که یک گاز چند برابر گاز CO2 اثر گل خانه ای دارد.
مقدار GWP در گاز R22 برابر 1810 است. یعنی 1810 برابر گاز CO2، که این عدد بسیار زیاد است. علی رغم انکه گاز R22 برای لایه اوزون خطر کمتری دارد ولی برای گرمایش زمین بسیار خطرناک است. به همین دلیل است که باید میزان مصرف آن کاهش یابد.از ابتدای سال 2015 در اتحادیه اروپا، به طور کل استفاده از گاز R22 حتی به شکل بازیابی شده ممنوع شد و سیستم های که از این گاز استفاده می کردند در صورت تعمیرات باید از گازهای جایگزین مبرد R22 استفاده کنند.
در ایالات متحده آمریکا نیز قوانین منع استفاده از گاز R22 وضع شده است. از ابتدای سال 2010 میلادی، استفاده از گاز R22 ممنوع شده و تنها استفاده از گاز بازیابی شده مجاز است. از ابتدای 2020 میلادی نیز مطابق پروتوکل مونترال، مقدار مصرف گازهای HCFC در ایالات متحده باید به میزان 99.5 درصد کاهش یابد.