جدیدترین فناوری گرمایش (و سرمایش) خانه پمپ حرارتی است. با استفاده از سیستمی مشابه تهویه مطبوع، پمپ های حرارتی گرما را از هوا گرفته و آن را با استفاده از هواساز داخلی به خانه منتقل می کنند. سیستم های خانگی استاندارد پمپ های حرارتی با منبع هوا هستند که گرما را از هوای خارج می گیرند.
همچنین پمپ های حرارتی با منبع زمینی یا ژئوترمال که هوا را از عمق زمین می گیرند به همراه پمپ های حرارتی با منبع آبی که برای به دست آوردن حرارت متکی به یک آبگیر یا دریاچه هستند.نوع معروفی از پمپ حرارتی با منبع هوا، سیستم مینی اسپلیت یا بدون داکت است. این سیستم دارای یک کمپرسور نسبتاً کوچک در بیرون و یک یا چند هواساز داخلی است که به راحتی در اتاق ها یا نواحی دوردست یک خانه اضافه می شوند.
سیستم های پمپ حرارتی معکوس پذیر هستند و می توان در تابستان آن ها را در حالت تهویه مطبوع قرار داد. پمپ های حرارتی می توانند بازدهی انرژی خوبی داشته باشند ولی برای آب وهوای نسبتاً ملایم مناسب هستند؛ آن ها در آب وهوای خیلی گرم یا خیلی سرد کارآمد نیستند.
منابع سوختی
پمپ های حرارتی معمولاً با برق کار می کنند اگرچه مدل های گاز طبیعی نیز در دسترس هستند.گرما و سرما توسط واحدهای نصب شده روی دیوار که هوا را از روی کویل های مرطوب کننده متصل به یک پمپ خارجی می دمد که گرما را از خارج خانه جذب می کند، توزیع می شود.
مزایا
معایب