نمای پارامتریک؛ نوع نمای ساختمان، هویت بصری، شخصیت و بیان و نگاه معمار آن ساختمان را تعیین می کند. طراحی و زیبایی پوسته بیرونی ساختمان ویژگی منحصر به فردی به آن می بخشد و باعث جذابیت نما می شود.نمای پارامتریک که یکی از روش های نوین در طراحی نمای مدرن محسوب می شود، محیط داخلی و خارجی ساختمان را به هم مربوط می کنند. این ویژگی در نمای پارامتریک بخشی جدایی ناپذیر از زیبایی ساختمان و همچنین عملکرد سازه است.
با شنیدن کلمه نمای پارامتریک یا Parametric facade معمولاً ترکیبی از اشکال پیچیده و هندسه منحنی به ذهن خطور می کند. معماری یا نمای پارامتریک، بر پایه الگوریتم و یک سری قوانین و پارامترها بنا شده است.
همانطور که از کلمه پارامتریک بر می آید، این روش در طراحی نما منشا ریاضی دارد و پروسه طراحی با معادله و حساب و کتاب و توجه به المان هایی چون آب و هوا، جهت دهی، فرهنگ و کاربری ساختمان پیش می رود.
اصطلاح "پارامتریسم" توسط پاتریک شوماخر، که از شرکای معمار بزرگ، زاها حدید بود، ابداع شد. منحنی ها و اشکال نامنظم که به ساختمان شخصیت می دهند، جایگزین خطوط مستقیم، گوشه های تیز و زاویه های حاد شدند.در معماری پارامتریک، پالایش بی وقفه فرآیندهای طراحی، که با نمونه سازی اولیه در یک فضای منحصراً دیجیتالی تأمین می شود، به مهندسان و طراحان این امکان را داده است که رویکرد خود را در بسیاری از زمینه های کاربردی مختلف تغییر داده و تجدید نظر کنند. در ادامه نگاهی دقیق تر به این عبارت و فرآیند طراحی می اندازیم تا ببینیم معنای آن برای معماران امروز و آینده چیست.
مهم ترین ابزار برای طراحی نمای ارگانیک، نرم افزارهای کامپیوتری است. هرچند ذهن خلاق طراح یا معمار نقشی اساسی در پروسه طراحی نمای پارامتریک دارد، اما نرم افزارهایی مثل گراس هاپرز (Grasshopper3d) این ایده ها را با الگویابی های هندسی، تبدیل به اثری بدیع و چشم نواز می کنند.
طراحی پارامتریک شامل موارد زیر است: