کانال مخابراتی فیبر نوری:
فیبر نوری پهنای باندی را در اختیار طراح یک سیستم مخابراتی قرار می دهد که چند برابر بزرگ تر از پهنای باند یک کانال کابل کواکسیال است.
در طول دهه های اخیر استفاده از کابل فیبر نوری از رواج بیشتری برخوردار بوده است. استفاده از فیبر نوری به عنوان یک کانال مخابراتی از مزایایی مانند تضعیف بسیار پایین سیگنال برخوردار است.
ادوات فوتونیک یا نوری با قابلیت اطمینان بسیار بالا برای تولید سیگنال و نیز آشکارسازی آن گسترش یافته اند.
این پیشرفت های تکنولوژی منجر به رشد روزافزون استفاده از کانال مخابراتی فیبر نوری هم در سیستم های مخابرات خانگی و هم در مخابرات بین قاره ای و فرا اقیانوسی شده است.
به دلیل پهنای باند بزرگ موجود در کانال مخابراتی فیبر نوری، این امکان برای کمپانی های تلفنی به وجود آمده است که آرایه وسیعی از سرویس های مخابراتی شامل ارسال صوت، ویدئو، داده و تماس تصویری را به مشترکین خود ارائه دهند.
ترانسمیتر یا مدولاتور در یک سیستم مخابرات فیبر نوری، یک منبع نوری (یا یک LED و یا یک لیزر) است.
در این سیستم، اطلاعات از طریق تغییر شدت منبع نور (مدولاسیون) متناسب با سیگنال پیام ارسال می شود.
نور در طول فیبر مانند یک موج نور منتشر می شود و به صورت متناوب در طول مسیر انتقال تقویت می شود تا مقدار تضعیف سیگنال جبران شود.
در مورد انتقال دیجیتال، سیگنال توسط «تکرار کننده ها» (Repeaters) آشکارسازی و تولید می شود. در سمت گیرنده، شدت نور توسط یک فتودیود تشخیص داده می شود.
خروجی فتودیود به صورت یک سیگنال الکتریکی است که با نسبت مستقیم با توان نوری که به آن برخورد می کند، در حال تغییر است.
در آینده ای نزدیک تمام کانال های سیمی خطوط شبکه تلفن با فیبر نوری جایگزین می شوند.