بریکرها یا مدارشکن ها به طورکلی شامل دو نوع کنتاکت ثابت و متحرک هستند. در شرایط کاری عادی این دو کنتاکت متحرک و ثابت به یکدیگر متصل بوده و جریان از آن ها عبور می کند. در فرایند مدارشکنی در ابتدا قطع کننده مدار باید یک حالت خطا را تشخیص دهد. در قطع کننده های با سطح ولتاژ کم، این تشخیص معمولاً در داخل خود دستگاه انجام می شود ولی در قطع کننده های مدار برای ولتاژهای بالا معمولاً با استفاده از رله محافظ شرایط خطا تشخیص داده می شود تا مکانیسم باز شدن به کار بیفتد.
در نظر داشته باشید که مدارشکن ها معمولاً به یک منبع تغذیه جداگانه، مانند باتری نیاز دارند، اگرچه در برخی از مدارهای ولتاژ بالا دارای ترانسفورماتورهای جریان، رله های محافظ و منبع تغذیه کنترل داخلی نیز هستند.پس از شناسایی یک خطا، کنتاکت های قطع کننده مدار باید برای قطع جریان باز شوند.
این کار معمولاً با استفاده از انرژی ذخیره شده مکانیکی موجود در دستگاه مدارشکن، مانند فنر یا هوای فشرده برای جدا کردن کنتاکت ها انجام شود. قطع کننده های مدار کوچک به طورمعمول دارای یک اهرم کنترل دستی برای خاموش کردن بار یا تنظیم مجدد پس از تریپ دادن بریکر (ریست) هستند، درحالی که بریکرهای بزرگ تر برای مکانیسم حرکت از سولنوئیدها استفاده می کنند و دارای موتورهای برقی برای بازگرداندن انرژی به فنرها هستند.
در سازوکار مدارشکن ها، کنتاکت های قطع کننده مدار باید جریان بار را بدون گرم شدن بیش ازحد تحمل کنند همچنین باید در برابر قطع (باز کردن) مدار، گرمای قوس تولید شده را تحمل کنند. معمولاً جنس کنتاکت های بریکر از آلیاژ مس یا مس، آلیاژهای نقره و سایر مواد بسیار رسانا است همچنین عمر سرویس دهی کنتاکت ها به دلیل فرسایش در هنگام قطع جریان و وجود آرک محدود است. لازم به ذکر است که قطع کننده های مدار مینیاتوری معمولاً در هنگام فرسودگی کنتاکت ها دور ریخته می شوند، درحالی که قطع کننده های مدار قدرت و قطع کننده های مدار ولتاژ بالا دارای کنتاکت قابل تعویض هستند.
|
|
|
|
| نماد اعتماد الکترونیک | نشان ملی ثبت | گواهی شامد ارشاد |
© کلیه حقوق مادی و معنوی این وب سایت متعلق به داده پردازان هومان پویان می باشد.
