به طورکلی آهن نقش بسیار مهم و تعیین کننده ای در شکل گیری، رشد و گسترش تمدن پیشرفته امروزی داشته و دارد، به گونه ای که هیچ فلز و یا ماده دیگری را نمی توان جایگزین آن ساخت.اگرچه شواهد باستان شناسی استفاده از آهن را در سرزمین ایران به بیش از 5000 سال پیش از میلاد مسیح و در مصر در حدود 3000 سال پیش از میلاد مسیح نشان می دهند، به طور رسمی دوره زمانی که به عصر آهن مشهور است 1200 تا 600 سال پیش از میلاد مسیح را در بر می گیرد.
در این دوره مردمان نواحی سرزمین های مدیترانه، آسیایی، آفریقایی و اروپا برای ساخت ابزار و خصوصاً تسلیحات جنگی از آهن بهره می گرفتند. این گونه کاربردهای سنتی با نرخ رشد و پیشرفت بسیار کمی ادامه یافتند تا انقلاب صنعتی در اروپا به وقوع پیوست. اثری که انقلاب صنعتی بر مفهوم آهن بر جای نهاد بسیار چشمگیر است.
به دلیل نیاز به گسترش حمل ونقل و درنتیجه تقاضا برای ریل آهن در قرن 19 میلادی جهش شگفتی در تولید آهن و به اصطلاح جدیدتر فولاد شکل گرفت؛ اما در آن زمان هنوز کاربردهای ساختمانی آهن آلات منطقی به نظر نمی رسید. دلیل این امر نیز به این خاطر بود که قیمت آهن تولیدشده با روش های مرسوم بسیار بالا بود؛ اما پس از ابداع فرآیند بسمر در تولید فولاد و کاهش هزینه تولید آهن آلات، قیمت آهن کاهش پیداکرده و استفاده های ساختمانی آهن آلات گسترش روزافزونی پیدا نمود.
فولادها دارای انواع مختلفی می باشند و از ترکیب آهن با انواع فلزات مختلف به دست می آید. یکی از عناصر اصلی فولاد کربن می باشد که تأثیر زیادی بر ویژگی آن می گذارد. اگر میزان کربن در فولاد کم باشد به آن فولاد کم کربن و در صورت زیاد بودن فولاد به آن فولاد پرکربن گویند. جالب است بدانید که به فولادی که بیش از 2 درصد کربن داشته باشد چدن می گویند.
از فولاد برای مصارف مختلف در انواع صنایع استفاده می شود. فولاد استحکام بسیار بالایی دارد و به دلیل شکل پذیری بالا در مصارف مختلف ساختمان سازی مورداستفاده قرار می گیرد. برخی از فولادها نرم و شکل پذیر هستند و برخی دیگر از قابلیت سختی بالایی برخوردار می باشند.