جالب است بدانید که تاور کرین نام دیگر جرثقیل برجی می باشد. درواقع به نوعی این جرثقیل ها نوع مدرنی از اهرم های تعادلی بوده که از قطعاتی مشابه با اهرم معمولی ساخته شده است با این تفاوت که پایه تاور کرین یا پایه تثبیت در بتن مسلح قرارگرفته و گاهی اوقات به بخش هایی از سازه و یا ساختمان نیز توسط کمربند مهار متصل می شود.
تاور کرین ها معمولاً به طور گسترده ای در ساخت ساختمان های بلند، سدها و برج ها و آسمان خراش ها مورداستفاده قرار می گیرند.به طورکلی تا سال 1949 بود که جرثقیل های مورداستفاده در صنعت ساختمان سازی تنها قابلیت ارتفاع گرفتن به صورت عمودی را داشت، اما هیچ حرکتی افقی نداشتند و مصالح پس از پایین آمدن به صورت دستی و به سختی حمل می شدند.
خیلی زود با نوآوری یک مهندس به نام هانس لیبر، جرثقیل برجی نه تنها توانست مصالح را به صورت افقی جابجا کند، بلکه توانست در محل ساخت نیز مونتاژ شود. ماشینی که لیبر ساخته بود دستگاهی بود که واحد اسلینگ را در قسمت زیرین خود داشت و این امکان را به وجود می آورد که تمام قسمت های جرثقیل قابل چرخش باشد.
اما تقریباً بلافاصله پس از رونمایی از این طرح بود که دستگاه های جدیدتر دیگری نیز به بازار آمدند. درواقع توسعه این جرثقیل ها برای رونق ساخت وساز در دهه 50 میلادی با ساخت برج های بلند فرارسید. به همین دلیل جرثقیل ها و سایر تجهیزات موردنیاز می توانستند به خوبی جوابگوی این ساختمان های بلند و برج ها باشند. از طرفی قابلیت مونتاژ در محل، به جرثقیل ها اجازه می دهد تا جرثقیل ها در کنار ساختمان ارتفاع بگیرند و درمجموع، سهولت حمل ونقل، مونتاژ و همچنین افزایش راندمان در ساخت ساختمان های بلند به وجود آمد.