نخستین مسئله ای که در امر مداخله در بافت های فرسوده مدنظر است، جنبه کالبدی آن می باشد. به طورکلی بافت های فرسوده با معضلات متعددی مواجه می باشند که ازجمله مهم ترین آن ها، ناپایداری ابنیه و عدم ایمنی ساکنان آن است. درواقع بناهای این بافت ها به علل گوناگون ازجمله قدمت، استفاده از مصالح بی دوام و یا کم دوام و عدم رعایت شیوه های صحیح ساخت وساز، از استحکام و پایداری لازم برخوردار نیستند.
مشکل دوم در این نوع از بافت ها و ابنیه عدم کارایی و ناتوانی این بافت ها در پاسخگویی به نیاز شهروندان است. دسترسی های نامناسب و نفوذناپذیری این بافت ها، علاوه بر این که عملیات امدادرسانی در مواقع خطر را با مشکل مواجه می سازد و گاه عدم دسترسی سواره ساکنان بافت می شود. همچنین این معابر به علت دارا بودن پیچ وخم بسیار و عدم امکان نظارت مردم و مسئولان، زمینه بروز مشکلات اجتماعی عدیده ای ازجمله خریدوفروش مواد مخدر، حضور معتادان و وقوع جرم را فراهم می آورد.
مسائل دیگر این بافت ها، عدم وجود و یا کمبود تأسیسات و تجهیزات شهری، ریزدانگی قطعات مسکونی، هم جواری کاربری های ناسازگار و کیفیت نامطلوب بصری می باشد. لازم به ذکر است که هرگونه مداخله کالبدی در بافت های شهری باید باهدف حل این مسائل و ارتقای سکونت انجام گیرد.
همان طور که میدانید یک شهر تنها در قالب مجموعه ای از ساختمان ها، خیابان ها، پارک ها و مراکز تجاری و تفریحی تعریف نمی شوند. این مکان ها محصول فرآیندی برای افزایش کارایی ها، تحرک عوامل تولید، گسترش نوآوری ها و پاسخگویی به نیازهای جوامع انسانی ایجادشده و توسعه یافته اند؛ به عبارت دیگر ساخت کالبدی شهرها منشأ اقتصادی داشته و سهم مهمی را در تاریخ توسعه اقتصادی کشورها ایفا نموده است.
در این میان ارتباط متقابل میان ساختار کالبدی شهرها و مؤلفه های اقتصادی موجب می شود تا اغلب مداخلات در بافت کالبدی شهرها با بازتاب اقتصادی همراه باشد. چراکه این بازتاب بر روی ساخت کالبدی شهرها منعکس شده و تغییرات دوره ای را در پی خواهد داشت که ازجمله این تغییرات را می توان شامل تغییر در قیمت زمین، تغییر در هزینه حمل ونقل، تغییر در برتری نسبی نواحی شهری و تغییر در تمرکز فعالیت های شهری دانست.