در ابتدا لازم است بدانید که در دهه 50 میلادی در موسسه استیونس و با هدایت اداره ایالتی بزرگراه های نیوجرسی در ایالت نیوجرسی این نوع از بلوک های بتنی طراحی شدند و طبیعتاً به همین علت نیز به بلوک جرسی یا نیوجرسی در دنیا معروف می باشند.
طراحی این بلوک ها به گونه ای است که هنگام برخورد خودروها کم ترین آسیب به آن ها وارد می شود.آن ها همچنین مانع عبور ماشین ها و ورود به مسیر مخالف می شود. به طورکلی در سال های اخیر به دلیل مشکلات گاردریل ها در جاده ها از قبیل جمع شدگی و عدم مقاومت بالا، استفاده از حفاظ مفصلی بتنی رواج یافته و سهم عمده ای در کاهش تصادفات مرگبار داشته است.
جالب است بدانید که امروزه و در طی این سال ها استفاده از بلوک نیوجرسی در تمامی سیستم های راه سازی عمومیت یافته و در ایران نیز از سال 1375 این بلوک ها برای اولین بار مورداستفاده قرارگرفته است.جداکننده نیوجرسی یا دیوار نیوجرسی که در ایران به دلیل داشتن رنگ و مواد مشابه با بلوک سیمانی به طورمعمول به آن «بُلوکِ نیوجرسی» گفته می شود.
در همین راستا جالب است بدانید که قطعات ساخته شده معمولاً از بتن یا پلاستیک بوده که کاربرد اصلی آن ها جدا کردن مسیرهای ترافیک جاده ها از یکدیگر است، هرچند برای مسدودسازی معابر یا جاده ها هم مورداستفاده قرار می گیرند. این قطعات به گونه ای طراحی شده اند که در صورت برخورد خودرو، آسیب کمتری به آن وارد شود و درعین حال، مانع عبور خودرو به مسیر روبه رو و تصادف از روبه رو یا اصطلاحاً تصادف شاخ به شاخ شوند.
به طورکلی بلوک نیوجرسی بتنی از 6 جزء اساسی تشکیل شده است. سه جزء آن مربوط به بتن است که ترکیبات سیمان و سنگ دانه و آب خواهد بود، جزء بعدی نیز میلگرد است که در صورت نیاز داخل آن به کار می رود، افزودنی های مناسب برای ساخت و عمل آوری استفاده می شود و جزء آخر نیز مفصل است که داخل برخی بلوک ها کارشده است.
|
|
|
|
| نماد اعتماد الکترونیک | نشان ملی ثبت | گواهی شامد ارشاد |
© کلیه حقوق مادی و معنوی این وب سایت متعلق به داده پردازان هومان پویان می باشد.
