در برج خنک کننده کراس فلو (Cross Flow)، آب به صورت کاملاً عمودی از طریق مجراهای موجود در برج جریان می یابد؛ این در حالی است که هوا به صورت افقی از همان مجرایی که آب در جریان است، حرکت می کند.
معمولاً برج های خنک کننده کراس فلو را از دو متریال فایبرگلاس و فلز می سازند. نوع فلزی آن نسبت به جنس فایبرگلاس قدمت بیشتری دارد و در حال حاضر شرکت های محدودی هستند که به ساخت این سبک برج های خنک کننده می پردازند چراکه قدیمی و خارج از رده به شمار می آیند. ازجمله معایب برج های خنک کننده کراس فلو با متریال فلزی می توان به مصرف انرژی زیاد، وزن سنگین و تولید آلودگی صوتی اشاره داشت.
ازآنجایی که قطعات در این برج ها همگی از جنس فلز هستند در هنگام کارکردن به طور واضح صدای برخورد قطرات آب با قطعات فلزی را می شنویم. به همین دلیل توصیه ما به افرادی که قصد خرید مدل کراس فلو رادارند این است که حتماً برجی که از متریال فایبرگلاس ساخته شده است را تهیه کنند.
برج های خنک کننده کراس فلو توسط یک شرکت ژاپنی به نام ابارا برای اولین بار طراحی و ساخته شدند. به همین علت هم از این برج ها با عنوان برج های خنک کننده ابارا نیز در بازار یاد می شود. همچنین اشخاصی به نام های فردریک ون ایترسون و جرارد کویپرز که دو مهندس هلندی بودند برای اولین بار در سال 1918 اقدام به ساخت برج خنک کننده کردند که در همان سال نیز این محصول به ثبت اختراع رسید.
درواقع می توان گفت در قرن نوزدهم پس از شروع انقلاب صنعتی استفاده از برج های خنک کننده نیز آغاز شد. در ساختار این برج ها عمدتاً سیال به کاررفته شده، آب است که طی فرایندهای صورت گرفته شده علاوه بر آنکه می تواند مصرف سوخت را به شدت کاهش دهد، روی کارایی و بازدهی سیستم موردنظر نیز تأثیر به سزایی دارد.
باگذشت زمان و ورود به قرن بیستم به طبع برج های خنک کننده یا کولینگ تاورها ساختارهای جدیدتر و به اصطلاح بهینه تری به خود گرفتند و امروزه شاهد ساخت این برج ها به انواع مختلف و با استفاده از متریال های پیشرفته تری هستیم که این موضوع باعث شده تا نسبت به مدل های پیشین خود آلاینده و آلودگی کمتری داشته باشند و ضمن بالاتر بردن کیفیت و بازدهی تولید صدای بسیار کمتری را نیز شاهد باشیم.