کته مهمی که باید بدانیم این است که اتصالات درواقع به نحوه قرارگیری قطعات در کنار یکدیگر اشاره دارند و نه به خودجوش. این در حالی است که نقش مهم جوش ها در انواع مختلف اتصالات مورداستفاده در سازه ها غیرقابل انکار است. همچنین بر اساس کاربردهای فرایند جوشکاری و نوع مواد مصرفی، جوش ها انواع مختلفی رادارند.
جوش گوشه یا جوش گلویی بعد از جوش شیاری بیشترین استفاده را در انواع اتصالات جوشی دارد. نکته مهم در مورد کاربرد این نوع جوش این است که در اتصالات مثلثی و قائم استفاده می شود. از این نوع جوش در اتصالات مهمی مانند اتصال پوششی، اتصال سپری و اتصال گونیایی استفاده می شود.
این نوع از جوش مزایایی مانند عدم نیاز به آماده سازی، سادگی و به صرفه بودن را دارد. شاید اصلی ترین دلیل کاربرد گسترده این نوع جوش در فعالیت های صنعتی و کارخانه ای هم همین باشد. این نوع جوش به دلیل دقت و تخصص کمی که نیاز دارد بیشتر مورداستفاده افراد مبتدی قرار می گیرد.
این نوع اتصال در شیار یا شکاف بین دو قطعه اجرا می شود. در این اتصال، معمولاً لبه قطعات قبل از اعمال جوشکاری آماده سازی می شود. دلیل این کار این است که جوش شیاری به طرز مناسبی بتواند بین دو قطعه رسوب کند. نوع شکل هندسی بین دو قطعه تعیین کننده نوع جوش شیاری است. البته طبقه بندی دیگری نیز برای انواع جوش شیاری وجود دارد.
در این نوع طبقه بندی به میزان جوشی که بین شکاف دو قطعه به کاررفته توجه می شود. در این طبقه بندی جوش شیاری به دودسته نفوذ جزئی یا نفوذ کامل دسته بندی می شود. عوامل مختلفی نظیر تنش کششی، فشاری، برشی، خمشی، پیچشی و تحمل سازه دلیل انتخاب جوش شیاری در بین انواع اتصالات جوشی است. البته نباید فراموش کرد که میزان تحمل و صبر جوشکار در میزان رسوب جوش بین قطعات تأثیر دارد.