درگذشته مخازن انبساط بزرگ تر و افقی شکل بودند و هیچ دریچه لاستیکی جداکننده آب از قسمت هوا را نداشتند. امروزه این سبک مخازن به علت ترکیب آب وهوا و نیاز به خروج از قسمت دیگر سیستم منسوخ شده است.
درروش قدیمی نیاز بود به تدریج هوا را از مخزن به بالاترین نقطه سیستم منتقل کنند و این موضوع به نوبه خود نیاز به تخلیه دوره ای مخزن داشت تا کارایی آن حفظ گردد؛ اما دریچه لاستیکی موجود در مخزن انبساط امروزی، از این انتقال ناخواسته هوا جلوگیری می نماید و به حفظ سطح پایین اکسیژن در لوله ها کمک می کند، بدین ترتیب لوله های مخزن کمتر دچار خوردگی و اکسید شدن می شود.
درگذشته، سیستم های لوله کشی خانگی غالباً بیشتر از مدل های جدید هوا داشتند و هوای محبوس شده به عنوان مخزن انبساط خام عمل می کرد، اما در سیستم های جدید و مدرن امروزی از مخازن انبساط نسبت به گذشته بیشتر استفاده می شود.
مخازن باز یا همان Open Tanks قدیمی، برخلاف مخازن بسته و مهروموم شده امروزی، در فضای سقف نصب می شدند تا انبساط آب را تأمین کنند. از آسیب های ایجادشده در این محفظه ها همین بس که بدون عایق کاری آسانسور و در معرض هوای سرد موجود در سقف باعث یخ زدگی لوله های تأمین کننده مخزن می شدند.
همچنین نگرانی در مورد توانایی آب مخازن سقف به دلیل احتمال آلودگی وجود داشت. نقطه ضعف مهم دیگر وجود فشار آب از مخزن سقف نسبت به فشار آب شبکه بود که باعث استفاده از شیرهای ترکیبی می شد و به طور قابل ملاحظه ای غیرقابل پیش بینی بود.