پوکه معدنی پیکروکلاستیک است که در لحظه ریزش تقریباً مایع بوده و آن قدر سریع خنک شده است که دیگر فرصتی برای تبلور آن نبوده است. هنگامی که این مواد مایع جامد شده است، بخارهای محلول در آن ناگهان آزادشده اند و کل توده به کف تبدیل شده و بلافاصله یکپارچه شده است. اگر تحت فشار بیشتری خنک می شد، یک شیشه جامد یا ابسیدین تشکیل می شد.
در حقیقت، اگر تکه های ابسیدین (سنگی غنی از سیلیکات) در یک بوته داغ شوند تا زمانی که ذوب شوند، با آزاد شدن گازهای محلول در آنها به پوکه تبدیل می شوند. هر نوع گدازه، در صورت مساعد بودن شرایط، ممکن است حالت پوکه ای به خود بگیرد، اما بازالت و آندزیت به دفعات در این حالت مانند تراکتیت و ریولیت ظاهر نمی شوند.
بلورهای کوچک مواد معدنی در بسیاری از پوکه ها وجود دارد. متداول ترین آن ها فلدسپات، اوگیت، هورنبلند و زیرکون است. حفره های (وزیکول) پوکه گاهی گرد می شوند و بسته به جریان گدازه جامد شده، ممکن است کشیده یا لوله ای نیز باشند. در پوکه هایی که در میان سنگ های آتش فشانی قدیمی تشکیل شده است، حفره ها معمولاً با رسوبات مواد معدنی ثانویه ای که بانفوذ آب وارد می شوند، پرشده اند. شیشه، رشته ها، الیاف و پارتیشن های نازک بین وزیکول ها را تشکیل می دهد. پوکه های ریولیت و تراخیت، سفیدرنگ، پوکه های آندزیت اغلب به رنگ زرد یا قهوه ای و بازالت های پوکه ای (مانند آن در جزایر هاوایی وجود دارد) سیاه رنگ می شوند.
پوکه معدنی درواقع سنگی آذرین و بسیار متخلخل است که در هنگام فوران های آتش فشانی انفجاری شکل می گیرد. از آن به عنوان سنگ دانه در بتن سبک، به عنوان سنگ دانه در محوطه سازی و به عنوان ساینده در انواع محصولات صنعتی و مصرفی استفاده می شود. تخلخل بسیاری از نمونه های آن به اندازه ای بالا است که می توانند روی آب شناور شوند تا زمانی که به آرامی به ته آب رفته و ته نشین شوند.