تیرچه های سفالی یا فندوله دار درواقع شباهت بسیار زیادی به تیرچه های بتنی سنتی یا تیرچه های خرپایی دارند؛ اما مهم ترین تفاوت تیرچه های فندوله با تیرچه های خرپایی در میلگردهای اصلی تیرچه است که در قالب سفالی قرار می گیرند و بعد مرحله بتن ریزی انجام می شود.تیرچه های خرپایی را برای انجام مرحله بتن ریزی در قالب های موقت قرار می دهند و بعد بتن ریزی را آغاز می کنند. خرپای آن نوع تیرچه از میلگرد ساخته می شود.
تیرچه های فندوله یا سفالی همان طور که اشاره کردیم شباهت زیادی با تیرچه های پاشنه بتنی سنتی دارند. چه ازنظر ظاهری و چه ازنظر کاربرد و کارایی. درست مانند تیرچه های پاشنه بتی، تیرچه های سفالی هم از آرماتور فوقانی و 2 یا 3 عدد آرماتور تحتانی در داخل پاشنه پایینی ساخته شده اند که میلگردهای خم شده زیگزاگی آن ها را به هم متصل می کند.
اما مهم ترین تفاوت تیرچه پاشنه بتنی با تیرچه های فندوله در این است که در تیرچه های بتنی، بخش پایینی یا پاشنه تیرچه کاملاً از بتن خالص ساخته می شود، درحالی که در تیرچه های سفالی دور پاشنه بتنی یک لایه از قالب سفالی قرارگرفته است. به عبارت ساده تر میلگردها در قالب سفالی پاشنه قرا می گیرند و بعد بتن ریزی در داخل قالب انجام می شود. این قالب ثابت است و به بخشی از تیرچه تبدیل می شود.
به واسطه استفاده از سفال در پاشنه، این تیرچه ها وزن کمتری نسبت به تیرچه های پاشنه بتنی دارند. علاوه بر آن قیمت تیرچه فندوله هم از قیمت تیرچه بتنی به صرفه تر و ارزان تر است. قیمت پایین تر و وزن کمتر باعث رواج زیاد این نوع از تیرچه ها در صنعت ساختمان سازی شده بود که البته مدتی است استفاده از آن ها منسوخ یا بهتر است بگوییم ممنوع شده است.علت اصلی استاندارد نبودن این نوع از تیرچه ها نیز به دو دلیل است.
یکی اینکه نمی توان به صورت چشمی از صحت و کیفیت بتن داخل سفال اطمینان حاصل کرد؛ و دوم اینکه فضای داخل قالب سفالی برای بتن ریزی مطمئن بسیار کم است.