به طورکلی روش های مدیریت نخاله ساختمانی را می توان به سه دسته مهم انباشت، دفن و بازیافت تقسیم بندی نمود؛ اما دو روش اول علاوه بر ایجاد مشکلات زیست محیطی، مناظر نامطلوبی نیز ایجاد می نمایند.
بنابراین می توان گفت مطلوب ترین روش مدیریت ضایعات ساختمانی، بازیافت آن می باشد که امروزه در کشورهای توسعه یافته از جایگاه ویژه ای برخوردار است؛ اما متأسفانه در کشور ما همچنان این امر به طور جد پیگیری و اجرا نمی شود. در همین راستا نیز می توان انواع روش های مدیریت نخاله های ساختمانی را در دسته بندی زیر قرار داد:
انباشت ضایعات
انباشت ضایعات یکی از رایج ترین رویه های دفع نخاله های ساختمانی بوده و استفاده از این روش، علاوه بر آلودگی آب وخاک، موجب اشغال زمین نیز می شود. روش انباشت به دلیل تخمیر و یا آب شستگی ناشی از بارش باران و... سبب آلودگی آب های سطحی و زیرزمینی می گردد.
ضمن اینکه موجب ورود مواد خطرناک و مضر به درون خاک نیز می شود. ذرات آلودگی و معلق موجود در هوا علاوه بر ایجاد مشکلات تنفسی برای انسان ها، بر فتوسنتز گیاهان و زندگی جانوران نیز اثر سوء می گذارد؛ بنابراین در کشورهای پیشرفته این روش ازجمله رویه های تقریباً منسوخ می باشد.
دفن ضایعات
شاید به جرئت بتوان گفت که در حال حاضر اصلی ترین روش دفع نخاله ساختمانی، دفن آن می باشد. این روش هزینه کمی دارد، اما در مقابل دارای معایبی همچون اشغال سطح بالایی از زمین و نیز ایجاد مشکلات زیست محیطی می باشد. به طوری که دفن برخی از ضایعات ساختمانی موجب تولید گاز سمی سولفید هیدروژن شده و به محیط زیست آسیب می زند.
همچنین دفن غیراصولی ضایعات ساختمانی موجب آلودگی آب وخاک شده و این امر شیوع بیماری های واگیرداری همچون سالک را در پی دارد؛ بنابراین می توان گفت که مشکلات بهداشتی ناشی از نخاله ها، تأثیرات زیست محیطی نخاله های ساختمانی، کمبود محل دفن نخاله و ایجاد مناظر نامطلوب از عوامل ضرورت بازیافت نخاله های ساختمانی می باشند.