عمده مصالح قابل بازیافتی که به کارخانه های بازیافت زباله ارسال می شود را بتن، کاشی، سرامیک، آجر و خاک تشکیل می دهد. به طور متوسط می توان 50 تا 95 درصد از این ضایعات ساختمانی را به مصالح ساختمانی جدید تبدیل نمود. ساده ترین کاربرد این نوع مصالح ساختمانی می تواند به عنوان مواد پرکننده یا استفاده از ضایعات بتنی در راه سازی به عنوان جایگزین اساس و زیراساس باشد. همچنین با توجه به فناوری بکار گرفته شده، حتی امکان تولید سنگ دانه بتنی بازیافتی برای ساخت بتن سازه ای نیز وجود دارد.
به طورکلی بررسی های مختلف نشان داده است بازیافت ضایعات مختلف علاوه بر کمک به حفاظت از محیط زیست به طور میانگین باعث صرفه جویی 70 درصدی در مصرف انرژی؛ صرفه جویی 90 درصدی در استفاده از مواد خام؛ 86 درصد آلودگی کمتر هوا؛ 40 درصد صرفه جویی در مصرف منابع آبی؛ 76 درصد کاهش آلودگی منابع آب و 97 درصد صرفه جویی در استفاده از منابع خواهد شد.
درواقع در یک نگاه کلی می توان ادعا کرد که بازیافت فواید اقتصادی زیادی نیز خواهد داشت که می توان به مواردی مانند کاهش هزینه های دفع زباله، صرفه جویی در هزینه مصالح اولیه و ایجاد بازار کار اشاره نمود. همچنین بتن جز مصالح پرمصرف در صنعت ساخت می باشد. با بازیافت بتن می توان سنگ دانه های بازیافتی تولید کرد که دارای خواص نسبتاً مشابه با سنگ دانه های طبیعی هستند.
صنعت ساختمان به عنوان بزرگ ترین مصرف کننده منابع طبیعی در سراسر جهان شناخته می شود. حدود 60% از کل منابع طبیعی در دنیا در صنعت ساختمان به مصرف می رسد و بخش قابل توجهی از این منابع نیز در قالب ضایعات مصالح در پروژه های ساختمانی به هدر می رود. به منظور رفع این مشکل می بایست رویکرد یکپارچه ای از مصرف مجدد ضایعات قابل استفاده، ایجاد تأسیسات تفکیک ضایعات ساختمانی، کارخانه های بازیافت و درنهایت کوره های زباله سوزی و دپوهای دفن نخاله های ساختمانی شکل گیرد.
به طورکلی ضایعات مصالح در پروژه های ساختمانی می تواند در حین ساخت و یا در پایان چرخه عمر ساختمان تولید شود. برخی از این ضایعات ازجمله قطعات الکترونیکی، مواد پلاستیکی، سیم و کابل، آزبست موجود در پوشش دیوار و سقف، جیوه موجود در لامپ ها و … حاوی موادی سمی هستند که به محیط زیست آسیب زیادی می رسانند. متداول ترین ضایعات سمی که از پروژه های ساختمانی خارج می شود به قطعات الکترونیک و ضایعات فلزی اختصاص دارد.