خرپا سازه های فلزی و حتی گاهی چوبی بوده که اعضای سازنده آن ها مثلث به هم پیوسته هستند و این مجموعه مثلث به عنوان یک جسم واحد عمل می کند. وظیفه خرپا توزیع یکنواخت وزن، کنترل تنش و فشرده سازی بدون خم شدن و برش است. همچنین همان طور که قبلاً نیز اشاره شد ازنظر هندسی، یک مثلث از شکل چهارضلعی یا چندضلعی پایدارتر است، بنابراین زاویه های این اشکال چهارضلعی یا چندضلعی باید محکم ثابت شود تا از برش و اعمال فشار اضافی به ساختمان جلوگیری شود. خرپا ازجمله کاربردی ترین سازه های فلزی در صنعت ساختمان بوده که با توجه به مزایای برشمرده شده برای آن استفاده و اعمال آن به سازه ها همواره از اهمیت ویژه ای برخوردار می باشد.
انواع خرپا با انواع قاب ازنظر شکل هندسی و ساختاری و همچنین کاربردهایی که دارند تفاوت هایی با یکدیگر دارند. شاید بتوان نحوه اتصالات اجزای مختلف در این دو سازه را یکی از مهم ترین تفاوت ها دانست. به طورکلی اعضای قاب مانند تیرآهن بوده که عمدتاً برای حمل بارهای عرضی یا جانبی در طول خود طراحی شده اند. این بارهای خارجی باعث ایجاد نیروهای داخلی مانند برش و گشتاور خمش می شوند.
برخی از اعضای قاب (مانند ستون ها) حتی می توانند برای تحمل بارهای محوری (طولی) زیاد طراحی شوند. این نوع اعضا به دلیل نحوه اتصال آن ها به یکدیگر یا با دیگر سازه ها می توانند این بارها را تحمل می کنند. قاب ها از طریق اتصالات کاملاً سفت وسخت مانند جوش یا پیچ و مهره به یکدیگر اتصال داده می شوند که امکان انتقال برش و گشتاور را فراهم می کند.
از سوی دیگر در خصوص تفاوت خرپا با قاب می توان عنوان داشت که وقتی که یک خرپا را متصور می شویم، معمولاً میله هایی که توسط اتصالات پین به یکدیگر متصل شده اند به ذهن ما می آید. اعضای خرپا با استفاده از اتصالات پین می توانند حرکاتی آزاد داشته باشند. این بدان معنی است که گشتاورهای برش و خم شدن به عضو منتقل نمی شوند. درواقع می توان اذعان نمود که تنها نوع باری که یک خرپا می تواند تحمل کند، بارهای محوری است.