بوکسیت انواعی دارد، ولی تا سال 1982 میلادی اجماعی برای این دسته بندی ها وجود نداشت، تا اینکه محققی به نام وداس «بوکسیت های لاتریت» (بوکسیت های سیلیکاتی) را از «بوکسیت های کارست» (بوکسیت های کربنی) تفکیک کرد.
بوکسیت های لاتریت به صورت عمده در کشورهای استوایی یافت می شوند. این نوع بوکسیت ها با اعمال فرآیند لاتریزه کردن سنگ های سیلیکاتی همانند گرانیت، بازالت، گنیس، سینیت و شیل تشکیل می شوند. در مقایسه با لاتریت های غنی از آهن، تشکیل شدن بوکسیت ها ارتباط بیشتری با شرایط شدید هوازدگی به همراه بستر آبی غنی دارد. این شرایط سبب می شود که کائولینیت به صورت رسوب از سنگ خارج شده و ژیپسیت در بوکسیت نفوذ کند. مناطق با درصد بالای آلومینیوم به صورت عمده در زیر لایه ای از آهن اکسید قرار دارند.
بوکسیت های کربنی بیشتر در اروپا، گینه و جاماییکا و روی سنگ های کربنی (سنگ آهک و دولومیت) تشکیل می شوند. در حقیقت این نوع بوکسیت ها از هوازدگی لاتریتی و انباشتگی لایه های سفالی روی سنگ های کربنی و حل شدن تدریجی این لایه های انباشته شده با سنگ آهک طی هوازدگی شیمیایی تشکیل می شوند.
ویژگی های بوکسیت؟
وزن مخصوص بوکسیت بین 2 تا 5/2 نیوتون بر مترمربع است. همچنین ویژگی دیگر این سنگ معدنی، سختی بسیار کم آن در مقیاس بین 1تا 3 موس است. البته این تفاوت ها در خواص بیان شده، تأثیری در مرغوبیت این ماده معدنی نخواهد داشت.
این ماده معدنی به علت ناخالصی هایی که دارد، نمی تواند به صورت فرآوری نشده به کار گرفته شود، از همین رو باید براساس کاربرد مورد نظر فرآوری یا ماده مهندسی مورد نیاز از آن استخراج شود.