برای اتصال قطعات فلزی از قبیل لوله و ورق فولادی از روش های اتصال دهنده مختلفی مانند جوشکاری، بستن پیچ و مهره و پرچ استفاده می شود. از بین انواع اتصال دهنده ها، پرچ ها که معمولاً برای اتصال ورق های فلزی استفاده می شوند، همانند پیچ و مهره خطر جدا شدن را ندارند. این ویژگی بسیار مثبتی در صنعت محسوب شده و روش های تولید را بسیار ساده می سازد.
این نوع اتصال دهنده ها به طور دائمی به ماده اصلی متصل شده و از انواع مختلفی با اندازه، جنس و میزان مقاومت متفاوتی تشکیل شده اند. بنابراین زمانی که دیگر نیازی به جداسازی قطعات نیست، پرچ کردن گزینه مناسبی خواهد بود.پرچ کردن به معنی پهن کردن سرِ میخ یا هر قطعه اتصال دهنده دیگری به وسیله فشار زیاد و یا کوبیدن آن است. به این اتصال دهنده ها بست های فشاری نیز می گویند زیرا:
دو قطعه یا ورق فلزی توسط همین میخ ها یا بست ها، تحت فشار زیادی به هم متصل می شوند. در روش پرچ کردن، بست یا میخ به عنوان اتصال دهنده به گونه ای قرار می گیرد که همچون واسطه ای بین دو قطعه یا ورق فلزی باشد و با فشار مکانیکی زیاد این دو قطعه را بتوان به هم وصل کرد. اتصالاتی که توسط پرچ ورق فلزی صورت می گیرند؛ دو نوع اتصال لبه به لبه و اتصال مشترک هستند.
ویژگی های میخ های پرچ
از آنجایی که میخ پرچ به عنوان یک رابط بین دو صفحه یا هر قطعه دیگر قرار می گیرد، پس لازم است خواصی را دارا باشد تا با شرایط مربوط به آن اتصال خاص هماهنگی داشته باشد. شرایطی مانند جنس قطعه، قطر قطعه، وضعیت آب و هوایی که قطعه در آن قرار دارد و غیره. با در نظر گرفتن این شرایط می توان ویژگی های لازم برای میخ های پرچ جهت هماهنگی با محیط اتصال را بیان نمود:
|
|
|
|
| نماد اعتماد الکترونیک | نشان ملی ثبت | گواهی شامد ارشاد |
© کلیه حقوق مادی و معنوی این وب سایت متعلق به داده پردازان هومان پویان می باشد.
